zondag, juli 15, 2007

To die or not to die?

Eergisteren toen ik thuiskwam hing er een doordringende geur in de gemeenschappelijke inkomhal van ons appartement. Een geur die mij akelig genoeg bekend voorkwam. De geur die we een aantal jaren geleden mochten rieken in de trappengang van een appartement van een vriend (ik zal geen namen noemen) waar een buur zelfmoord gepleegd had en pas na 3 weken in hartje zomer gevonden werd...

Dan moest ik even terugdenken aan enkele weken geleden toen een van onze Bulgaarse buurmeisjes aan mij vroeg of ik op een zekere maandagnacht rond 1am ook een schot had gehoord in het gebouw. Ik had niets gehoord, maar ja, we zijn hier al zoveel gewoon.

En dan is er onze luidruchtige bovenbuur die als hij zijn muziek aanzet, we onze muziek onmiddellijk afzetten, om toch nog in zekere zin een aangename avond te beleven. En die buur hebben we al enkele weken niet meer gehoord of gezien. Zou hij...?

Maar neen, gisteren avond kwamen we thuis en jaja, wie hoorden we? Onze bovenbuur! Hij leeft dus nog. En de geur was ook al sterk verminderd... Zou het mischien de geur van een of ander kuisproduct geweest zijn dat ze ook in het appartement onder ons gebruikt hebben dat ze enkele weken geleden geremoddeld hebben nadat de huisbaas en de politie de huurder (beter bekend als "de schilder" en ook als "Hey, I'm your neighbor, you have to say something back!") op straat gezet hadden?

Geen opmerkingen: