Barry Bonds

Barry Bonds heeft op dit moment 754 home runs geslagen. Nog twee te gaan dus voor het all-time record. Voor zij die nog niet mee zijn met deze hype: Barry Bonds is een baseball speler bij de SF Giants, onze lokale baseball ploeg en staat dus op het punt dat fameuze record te breken. Nu, Bonds is ook wel in opspraak gekomen i.v.m. verboden middelen (steroids), dus de vraag is maar of dat record wel aan hem zal toegeschreven worden, moest het er ooit van komen.

Foto genomen enkele weken geleden tijdens een thuismatch van de Giants. Als je goed kijkt kan je links op de foto zien dat Bonds toen op 744 stond, 11 verwijderd dus van het record.

Vorige week stond er hierover een grappig artikel in de krant. Stel je eens voor dat je de bal vangt afkomstig van de beslissende home run. Je kan je wel inbeelden, in een baseball gek land als Amerika, dat die bal miljoenen dollars zal waard zijn. De vraag is nu: "Moet die persoon die die bal vangt daar tax op betalen?". Ja, belastingen dus, en dat zelfs zonder dat die persoon de bal zou verkopen! Gewoon, omdat die bal zoveel waard is. In het krantenartikel kwamen ze er niet uit, maar ze zeiden wel dat dit de ideale vraag zou zijn op een examen voor studenten die fiscaliteit volgen... Kennen jullie het antwoord?

Terug in Belgie

Sofie en ik zijn sinds vrijdagmiddag terug in Belgie. We proberen dan ook volop te genieten van de typische dingetjes die we in SF niet hebben. Hoogtepunten: brood, grijze garnalen en ja, je gelooft het waarschijnlijk niet: kroketten (van die aardappelkroketten). De smaak van kroketten waren we al helemaal vergeten (een jaar lang geen gegeten) en die smaakten dus echt als een delicatesse. Raar he... Voor de rest krijgen we er het meest typische Belgische er gratis en voor niets bij: het hondenweer. Het regent dus dat het giet... Volgende week staat er een werkweek op het programma (ik op cw, Sofie op imec). Dinsdag ga ik ook voor de derde keer dit jaar achter een nieuw visum op de ambassade. Ik zou beter een abonnement vragen.

Weekend

Vrijdagavond was er eindelijk nog is een TGIF ("thank god it's Friday") op Stanford (was lang geleden). Het thema was "the Simpsons", m.a.w.: free donuts en free beer. Hier heb ik voor de eerste keer Sam Adams Light geproefd, en het mag er best wezen. 's Avonds hadden we met Marijke en Dave afgesproken bij Tres Agaves: een hippe mexicaan in SOMA (South Beach?) met heel lekkere margarita's, mmmm. Ik wou na het eten nog is goed uitgaan, maar blijkbaar was ik alleen... Taxi naar huis dus en tegen 10u lagen we al in ons bedje ;-)

Het afgelopen weekend was het laatste weekend voor Sofie en ik een tijdje SF verlaten. Donderdag vertrekken we in de late namiddag immers naar Belgie. We moesten dus dringend nog cadeautjes kopen voor alle jarigen en (pasgeboren) kindjes, en het zijn er weer heel wat, amaai. Op de nationale feestdag hebben Sofie en ik dus geshopt: een vallies vol. 's Middags zijn we bij toeval in een restaurantje terechtgekomen waar ze, jawel, mosselen met friet hadden. En ze waren nog goed ook! De frieten waren zelfs gemaakt met geschilde patatten... kom dat tegen ;-). 's Avonds hadden we met Tom en Roosje afgesproken in Menlo Park onder het motto: "Let's meet in the middle". Het was lang geleden en we hadden dus behoorlijk wat bij te babbelen. Zeker als je moest weten wat zij op hun huwelijksreis in Alaska allemaal niet meegemaakt hebben. Dinner was bij een Italiaan, die volgens Yelp super zou zijn (4.5/5), maar volgens ons maar gewoontjes was. De oudere bevolking moesten we erbij nemen (in SF zijn we dat echt wel niet gewoon). Als afsluiter zijn we nog een goeie pint (Sam Adams, jaja) gaan drinken bij BBC, de plaatselijke pub waar we 3 jaar geleden elke woensdag uitgingen. Tegen 11u moesten we al de trein nemen, want dat was onze laatste kans om terug in SF te geraken.

Zondag, saai ik weet het, hebben we nog is grote kuis gehouden: 't was nodig. En ook al hebben we maar 55m2 oppervlakte, we hebben er toch een hele dag over gedaan. Zonde, want het was super mooi weer in SF. We hebben dringend een kuisvrouw nodig.

Oh ja, als afsluiter nog de quote van de week:

"I like the way you spell your name"
(de winkelmadam in Nordstrom toen ze "Sofie" las op Sofie's visa kaart).

Aardbeving

Deze nacht rond 4.40am was er weer een aardbeving met sterkte 4.2. Niet al te straf, maar ik werd er toch wakker van doordat ons bed heen en weer geschud werd.

Blender

Nee, niet deze blender, maar wel een echte Amerikaanse mixer. Dat hebben we ons enkele weken geleden aangeschaft. Reden? We waren zo verslaafd aan het geraken aan de Jamba Juice-achtige smoothies, dat we maar beslist hebben om ze zelf te maken. Ons favoriete recept: strawberry lime sublime, oftewel: neem een bakje aardbeien, sap van een limoen (of twee) en een 10-tal ijsblokjes en blend ze in de blender ;-) Mmmmm... lekker en gezond!

Zoals je op de foto's kan zien kan je er ook frozen margarita's mee maken: het minder gezonde alternatief van de smoothie.

In tegenstelling tot deze blender (niet voor gevoelige kijkers!), is die van ons wel niet zo'n sterk gerief: Sofie is hem al 2 keer moeten gaan terugdoen omdat hij kapot was. Als je peanuts betaalt... Maar als hij werkt, doet hij z'n job (we hebben er ondertussen ook al puree in gemaakt ;-)).

Apple or not?

Sofie heeft sinds kort een nieuwe baby (zoals sommigen dat noemen): een Macbook Pro. Ik ben onder de indruk van het design en de kwaliteit van de afwerking, maar Apple moet voor mij toch volgende 5 puntjes aanpassen vooraleer ik zelf over ga tot het aanschaffen van zo'n droommachine:

1. Toevoegen van een echte "delete" toets op het keyboard. Nu heeft het enkel een backspace toets, die Apple "delete" genoemd heeft om ons nog wat meer te verwarren.
2. Twee mouse buttons onder het trackpad. Volgens mij wil Apple uit pure koppigheid daar niet aan toegeven. Face it Steve, soms heeft de rest van de wereld gelijk...
   
3. Snappy windows. Window placement is een hel. Ik maak graag mijn terminals mooi een vierde van het scherm groot zodat ik ze perfect sticky tegen elkaar kan zetten. Misschien zijn hier al "hacks" voor, laat maar weten als je een manier kent!
4. Smart window placement. Gerelateerd aan het vorige. (Work)spaces mogen er ook zijn, maar ik dacht dat dat in Leopard wel het geval zou zijn.
   
5. Een fatsoenlijke "maximize". Apple's + symbooltje probeert je venster zo groot mogelijk, maar niet te groot te maken. Mijn ervaring is dat dat vooral op websites (dus in een browser) de helft van de tijd niet goed werkt.

Voor de rest ben ik wreed onder de indruk van het led-backlit scherm: zo helder en effen! De ingebouwde webcam is ook wel handig en deze kwaliteit van de ingebouwde speakers was ik nog nooit in een laptop tegengekomen.

Brand in Cory Hall

Vorige week vrijdag ging plots het brandalarm af op Berkeley, en nee het was geen oefening. Het brandje was onstaan op het einde van de gang waar mijn bureau was, en naast een vreselijk lawaai kon ik dus ook de rook en stank waarnemen. Reden: iemand had zijn popcorn in de microgolf te warm laten worden (meer rook dan vuur eigenlijk). Wij dus allemaal naar buiten (binnen blijven kan een fikse boete opleveren). Buiten was het straat afgezet en waren er al een hele reeks ferme brandweerauto's paraat(zie foto). Bij deze kunnen jullie ook eens Cory Hall zien, het gebouw waar ik werk. De foto is van Sofie (een 2de Sofie) die bij ons op bezoek is vanuit Gent voor 3 maandjes. De brand was rap opgelost (dan konden we terug ijverig doorwerken), maar de verbrande popcorn-geur is er toch nog een tijdje blijven hangen...

To die or not to die?

Eergisteren toen ik thuiskwam hing er een doordringende geur in de gemeenschappelijke inkomhal van ons appartement. Een geur die mij akelig genoeg bekend voorkwam. De geur die we een aantal jaren geleden mochten rieken in de trappengang van een appartement van een vriend (ik zal geen namen noemen) waar een buur zelfmoord gepleegd had en pas na 3 weken in hartje zomer gevonden werd...

Dan moest ik even terugdenken aan enkele weken geleden toen een van onze Bulgaarse buurmeisjes aan mij vroeg of ik op een zekere maandagnacht rond 1am ook een schot had gehoord in het gebouw. Ik had niets gehoord, maar ja, we zijn hier al zoveel gewoon.

En dan is er onze luidruchtige bovenbuur die als hij zijn muziek aanzet, we onze muziek onmiddellijk afzetten, om toch nog in zekere zin een aangename avond te beleven. En die buur hebben we al enkele weken niet meer gehoord of gezien. Zou hij...?

Maar neen, gisteren avond kwamen we thuis en jaja, wie hoorden we? Onze bovenbuur! Hij leeft dus nog. En de geur was ook al sterk verminderd... Zou het mischien de geur van een of ander kuisproduct geweest zijn dat ze ook in het appartement onder ons gebruikt hebben dat ze enkele weken geleden geremoddeld hebben nadat de huisbaas en de politie de huurder (beter bekend als "de schilder" en ook als "Hey, I'm your neighbor, you have to say something back!") op straat gezet hadden?

North Beach

Na een tweetal weken op Europese bodem vertoeven, deed het deugd om nog een keer op stap te gaan in San Francisco. Sofie moest dringend een outfit hebben voor de trouw van mijn zus en dan stond er dus een middagje shoppen op het programma (waar beter dan in SF?). Uiteindelijk heeft ze niet 1 maar 3 outfits gekocht bij White House/Black Market in het shopping center. Echt plezant winkelen, niet druk, niet al te duur en een heel hulpvaardige staff. Een aanrader! Rara in welke kleur Sofie gaat aantreden?

In de late namiddag hadden we dan met Dave en Marijke afgesproken voor een wandelingetje in de gezellige North Beach buurt. Maar omdat Dave en Marijke nog niet op de top van 555 California geraakt waren, hebben we ons daar op het 52ste verdiep voor het grote raam neergezet met een prachtig zicht op de baai en de flarden fog die voorbij vlogen. Na een tussenstop in een gezellige irish pub werden we dan verwacht bij Nua. Een nieuw restaurant, dat alleen maar "rave" reviews krijgt en waar een reservatie vastkrijgen blijkbaar een echte uitdaging is. Maar het moet gezegd: het eten was heel lekker! En de service zo mogelijk nog beter. Hier komen we zeker en vast nog een keertje terug. Daarna zijn we in een naburige bar nog een afsluiter gaan drinken. Het Marina volkje had deze plek blijkbaar ook gevonden. Best wel is grappig om de TFB's (dat was het toch he Dave?) te bestuderen. En wie draagt er nu een golfhandschoen bij het uitgaan? Snobs...

Vast in New York

In een vorige post was ik al niet al te positief over American Airlines. En het wordt er niet beter op. Mijn vlucht in Brussel had een uur vertraging. Maar gelukkig had ik 5 uur (!) overstaptijd. Ondertussen had de vlucht hier ook een uur vertraging, maar toen we op het vliegtuig zaten bleek het technisch probleem toch wat erger te zijn dan gedacht. We hebben dan ook 2 uur op het vliegtuig moeten zitten zonder airco (zweten, want het is hier wreed warm in NY). De piloot vertelde om de 10 minuten dat het probleem binnen 5 minuten opgelost ging zijn. Uiteindelijk had hij beloofd dat we effectief tegen 8.25pm gingen vertrekken, maar nee dus. Ze gaan een andere vlieger zoeken. Ik zit ondertussen al ongeveer 8 uur te wachten in New York.... pffff.... Imagine wat ik in die tijd al niet had kunnen bezoeken!

Het was de eerste keer, maar ook wel de laatste keer dat ik met AA vlieg :(

Terug in Amerika

Ik ben op dit moment welgeteld een half uurtje terug in Amerika. Moest overstappen in JFK en moet nu nog een 3-tal uur wachten op de volgende vlucht naar SFO. Gelukkig hebben ze hier internet (wel niet gratis, maar ja). Ik profiteer er dan ook van om nog net op tijd (deadline is vandaag) enkele reviews af te werken en te submitten.

Bedankt aan iedereen voor de leuke avonden en etentjes in Belgie. Ik heb niks moeten missen (van koninginnehapje, tot mosselen, tot een goeie steak en brochette en natuurlijk de Belgische pintjes). Mijn excuses aan alle mensen die ik niet heb kunnen bezoeken, maar mijn verblijf was een beetje te kort. Binnen exact twee weken komen Sofie en ik dan samen terug, en dan zullen we jullie zeker wel een bezoekje brengen!

Barcelona

Vorige week maandag ben ik in de vroege ochtend naar SFO gereden voor mijn vlucht naar Barcelona (via New York en Brussel). Deze keer was het te doen met American Airlines. Niet echt een aanrader (no leg space, no food, no drinks). Dan toch maar United in het vervolg. Dinsdag had dan een 6-tal uur de tijd om even een tussenstop thuis te maken, want 's avonds om 8pm moest ik al terug naar Zaventem voor mijn vlucht naar Barcelona. Wat mij daar meteen opviel was hoe onvriendelijk de mensen daar waren, wat een contrast t.o.v. de Amerikanen. En ook: alles wordt daar super slecht aangeduid. Ik wist dat er in de luchthaven een station was, maar dat dan ook vinden was iets anders (bij de "I" kreeg ik als antwoord "We're not a tourist office". Waar staat die "I" dan voor? "Ignorant"?). Na nog wat rondvragen dan toch nog net op tijd de laatste trein richting Barcelona gevangen. Onderweg nog al mijn printouts van googlemaps verloren (zou ik mij dan toch maar een iPhone aanschaffen?), en maar op het gevoel mijn "studentenkot" gevonden. Het grappige was dat mijn collega Maks die enkele uren daarvoor was aangekomen net hetzelfde had meegemaakt: onvriendelijke Spanjaarden en een onmogelijk te vinden station. Gelukkig hebben ze daar een zuiderse levenswijze en konden we nog om 12am een pizza gaan eten en een pintje drinken.

Woensdag de hele dag op de conferentie Symposium on Geometry Processing (oftewel SGP) doorgebracht. Wat mij onmiddellijk opviel was de kwaliteit van de papers. En gelukkig had ik mijn "talk" al op de eerste dag, zodat ik de rest van de conferentie gerust was. Lunch ging door van 2pm tot 4pm en dinner van 10pm tot 12pm, even wennen dus. 's Avonds stadswandeling door het Gotische gedeelte (naast de Ramblas) en afsluitend cava en daarna tapa's en paella ergens in een lokaal (toeristenvrij, buiten ons natuurlijk) restaurantje.

Cava als afsluiter van de wandeling.

Paella, mmmm.

Donderdag weer een volle dag presentaties en 's avonds het "conference dinner" in de Mare Magnum in het haventje van Barcelona. De sfeer was er nogal vroeg uit dus zijn Maks en ik nog een pintje gaan drinken in een plaatselijk cafe in de buurt van ons verblijf. Daar hebben we nog enkele lokale expats ontmoet (waaronder een halve Belg), die in Barcelona zich bezig houden met het organiseren van conferenties (hoe toevallig toch).

Vrijdagmiddag was de conferentie al op de middag gedaan en hadden we eindelijk tijd om Gaudi's werken te gaan bezichtigen. Hieronder enkele sfeerbeelden van de Sagrada Familia:

En Parc Guell:


En Casa Batllo:

Zaterdagochtend moest ik dan vroeg opstaan (na een veel te korte nacht slaap) om om 9u mijn Iberia vlucht terug naar Belgie te nemen.

4th of July

4th of July is een van de zeer weinige dagen waar alle Amerikanen niet werken. Zelfs niet de graduate students van Berkeley. Met het lab zijn we dan ook gezellig gaan raften op de American River, niet ver van UC Davis. Raften is wel niet de correcte naam, want het doel was meer (a) hoe krijg ik zoveel mogelijk eten en drinken in een boot en (b) hoe kan ik zoveel mogelijk watergevechten uitlokken met andere boten.

In Belgie nemen we op een kayak tochtje wat water, en eventueel een appel mee op tocht. Hier waren we al 1 dag op voorhand bezig met het maken van proviand. Het resultaat was dan ook een halve frigobox per persoon in de raft, een pak water, een pak frisdrank, 50 zakjes chips, en doos clementines en een karton nectarines. Bij aankomst waren de nectarines gesneuveld (iemand was erin gaan zitten bij een watergevecht, jekkes), en hadden we voor de rest nog ongeveer alles over.
Voor de watergevechten hadden we 10 zeer deftige waterguns voorzien, zoals op de foto. Met 1 zo een gun kan je al snel 5 meter ver mikken, en het is zeker niet plezant om een straal van dichterbij te moeten trotseren. Bij aankomst was er 1 gun gestolen, en waren er 4 kapot. Al bij al was het wel plezant om af te koelen bij een watergevecht, want het was 'more than a hundred degrees' (tegen de 40 graden celcius).

's Avonds zijn we dan het vuurwerk gaan bewonderen vanuit Emeryville. Het voordeel was dat je daar het vuurwerk van San Francisco en dat van Berkeley tegelijk kon bekijken. Al waren ze niet perfect synchroon. Hoewel de twee vuurwerken gepland waren voor 9u30 is dat van Berkeley met de typische academische vertraging van 10 minuten begonnen. Toch indrukwekkend, al dat vuurwerk over het water, met de Bay Bridge op de achtergrond.

Windsurfing

Nu we hier meer dan 6 maand wonen is het wel tijd om lid te worden van een sportclub. De uitverkorene voor mij is de Cal Sailing Club, waar je voor 55 dollar per 3 maand kand windsurfen en ook zeilen naar believen. Mijn keuze valt op windsurfen, omdat dat iets actiever lijkt en mijn doel nog altijd is iets meer in vorm geraken. Vorige week heb ik de theoretische (open boek) en praktische (hoe zwem ik 300m in de zee met een plank en zeil) test doorstaan, dus nu ben ik officieel 'rated' om op mijn eentje de zee op te gaan. Gisteren heb ik dan ook een eerste les gevolgd, en nu kan ik met en tegen de wind in zeilen, en zelfs mijn plank draaien (of dus een bocht maken van 180 graden) zonder in het water te vallen. Het leuke is dat ik nu op een rechte lijn van en naar de dok kan surfen, zonder al te veel in het water te moeten en/of te zwemmen met dat gigantische zeil. Alles valt dus goed mee, alleen het 'wet suit' aankrijgen is altijd een hele klus. De zeilbootjes zien er ook wel leuk uit, dus misschien dat ik dat binnenkort eens uitprobeer.... Nu nog Bart overtuigen om mee te gaan :-) Het positieve is ook dat ik door het windsurfen de strakke wind hier meer en meer begin te apprecieren.... Zon, wind, water: wat kan een mens nog meer verlangen!