Spring Break

Deze week is het hier op Stanford en Berkeley spring break: een weekje vakantie voor de studenten tussen de quarters/trimesters door. Bij spring break hoort natuurlijk een trip naar een of ander exotisch strand. Maar omdat wij nogal last-minute beslissers zijn, waren de vluchten veel te duur. En bovendien konden we maar 4 dagen weggaan (donderdag tot zondag), want eigenlijk moeten wij als post-docs natuurlijk gewoon doorwerken. Als alternatief voor zee en strand in Mexico of Hawaii is het het kunstmatige strand geworden in het Mandalay Bay Hotel & Casino te, jaja, Las Vegas...

Het Mandalay Bay Hotel in Las Vegas

Donderdag in de vroege ochtend zijn we, samen met Martin en Sue, op SFO vertrokken richting Las Vegas. De vlucht was deze keer met Virgin America, een nieuwe luchtvaartmaatschappij met als thuisbasis San Francisco. In een gloednieuwe vlieger, we waren de eerste passagiers. Heel mooi vliegtuig, met blacklight verlichting, (valse) leren zetels voor iedereen, grote heldere touch-screen schermen (die bovendien linux draaien). Maar het plezantst van al waren de grappige in-flight security filmpjes. Heel humoristisch! Daarvoor alleen al moet je zeker is een Virgin flight nemen.

Spiksplinternieuwe vlieger van Virgin America
(eerste commerciele vlucht).

In Las Vegas hebben we donderdag voornamelijk aan het strand gelegen, in de lazy river voortgedreven of in het golfslagbad wat pootje gebaad. 's Avonds zijn we romantisch onder de (valse) Eiffeltoren een steak a point (what?, a point, what?, ehm, medium rare please) gegeten. Frans was Claude zijn beste maat toch niet (Claude was de ober). Blijkbaar was het dat weekend en deze week het drukste weekend in Las Vegas (NCAA basketball finals) en het was eraan te merken. Alle hotels volgeboekt. Goed voor ons, want dan was er maar weinig volk aan het gokken (iedereen zat naar den basket te zien) en kregen we gratis drank aan de 1-cent slot machines ;-)

Het strand van het Mandalay Bay Hotel.

Sue, Martin en Sofie in Las Vegas.

De (valse) Eiffeltoren in Las Vegas.

Vrijdag op 't gemak opgestaan, auto afgehaald op LAS, inkopen gedaan en dan vertrokken voor onze 3-daagse roadtrip van LAS naar SFO. De eerste stop (voor mij was het de derde keer dit jaar) was Death Valley. We hebben daar heel veel geluk gehad, want hebben het laatste campeerplekje kunnen bemachtigen. Blijkbaar is Death Valley heel populair in de lente. Vrijdag hebben we een korte hike gedaan naar een arch, devil's golfcoarse en badwater gaan bezien en door artist's drive gereden. 's Avonds stond er (weeral) steak op het programma.

Zaterdagochtend hebben we nog een hele mooie hike gedaan (een aanrader!) van de Golden Canyon tot aan Zabriski Point en terug. Een 3-tal uurtjes wandelen, maar heel mooi, want je loopt precies binnen het postkaartprentje waar Death Valley zo gekend voor is. 's Middags zijn we dan vertrokken richting de west coast. Maar omdat het in de Sierra's nog steeds winter is, moesten we helemaal rondrijden (langs het zuiden) en zijn we die dag maar tot in Bakersfield (of all places) geraakt. Na even zoeken toch nog een camping gevonden, waar we net op tijd waren voor een pre-sunset BBQ. Deze keer waren het hamburgers.

Martin, op weg naar Zabriski Point.

Sofie in de woestijn van Death Valley.

Martin, "taking in the view".

Droge rivier op het einde van de hike, terug naar Golden Canyon.

Sofie, in de vlakte van Death Valley.

's Avonds BBQ als beloning.

Zondag zijn we via een stop in Paso Robles (wine tasting) tot aan Cambria gereden, redelijk gezellig dorpje op de Highway 1. Highway 1 is naar mijn gevoel de mooiste autoweg op de wereld (allee, toch van alle autowegen die ik al gezien heb). Golvend langs de Pacific zijn we terug richting SFO gereden. Met een grote tussenstop ergens tussen Cambria en Big Sur, waar we een prive strand hebben gevonden om rustig in het zonnetje te relaxen. Tegen 5pm zijn we dan terug vertrokken en tegen 9pm hebben we de auto in SFO afgezet. 800 mijl in 3 dagen langs de mooiste streken van California.

Sofie, Martin, Sue en Bailey op ons prive-strand aan de Pacific.

Zoals je kan zien was er een bootje. Dat gaf ons een hele geruststelling, want we hadden schrik dat we door vloed ingesloten zouden geraken.

Sue en Bailey.

Panorama.

Voila, dat was het voor ons spring break weekend. In tegenstelling tot jullie allemaal in Belgie, hebben wij geen sneeuw gezien, maar wel zon die haar bewijzen heeft achtergelaten op onze al te gevoelige huid.

Zalig pasen!