Creation Museum

Enkele dagen geleden is hier in Amerika het eerste "Creation Museum" opengegaan. Aanhangers van het creationisme geloven dat de aarde maar enkele duizenden jaren oud is, i.p.v. de biljoenen jaren waar wetenschappers van uit gaan. Ook geloven zij dat God de aarde gecreeerd heeft en dat de wetenschap duidelijk aantoont dat je de Bijbel letterlijk moet nemen. Zo willen ze ook aantonen in het museum dat de dinosaurussen leefden ten tijde van de mens en dat Noah hen ook mee op zijn boot heeft genomen. Het museum krioelt dan ook van de bewegende dinosaurussen, voornamelijk om families met kinderen aan te trekken. De oprichting van het museum heeft 27 miljoen dollar gekost, geld dat volledig verzameld werd door giften. Big business dus.

Google Street View

Google heeft een aantal dagen geleden een nieuw feature toegevoegd aan Google Maps: Street View. Je kan op verschillende plaatsen (bijna in heel San Francisco) een beeld krijgen van hoe de straat er uitziet. Het toffe is dat je helemaal rondom rond kan kijken. De straten van San Francisco en New York zijn al voor een groot deel gefilmd, de rest van de wereld zal later wel volgen. Probeer het zelf eens uit!

Onverwacht

Onverwacht zal ik begin Juli toch eventjes naar Belgie komen. Samen met een Chinese collega heb ik een artikel aanvaard voor een conferentie in Barcelona (Hij is wel de "eerste auteur" zoals wij dat noemen). Maar doordat zijn vrouw juist vorige week bevallen is van hun eerste (en laatste) kindje en hij zijn vrouw en die kleine toch wel is wil gaan bezoeken in China, mag ik in zijn plaats naar de conferentie in Barcelona. Allemaal goed en wel, maar vind maar is een goedkope vlucht een maand op voorhand. Blijkbaar bestaat de goedkoopste oplossing erin om naar Belgie te vliegen (1000 dollar) en dan van Belgie met Iberia naar Barcelona te vliegen (70 euro). How convenient, hehe. Dus al bij al valt dat nog mee. Gevolg: ik zal dus van 7 juli tot en met 11 juli in Belgie zijn! En twee weken later, op 26 juli, komen Sofie en ik samen af voor een tiental dagen.

El capitan

Sinds vorige week zijn mijn ouders op bezoek. Op twee dagen tijd hadden ze al meer afgewandeld in heel San Francisco dan wij in de afgelopen 7 maanden. Omdat verlof pakken hier niet zo voor de hand liggend is (10 dagen verlof per jaar), laten we hen gedurende de werkweek overdag aan hun lot over, maar in het weekend trekken we er samen op uit. Zo stond er vorig weekend weer eens Yosemite op het programma met als doel om eindelijk een beer te zien. Maar veel meer dan iemand die 's nachts na een toiletbezoek al roepend "there is a bear, there is a bear!" door het tentenkamp liep, hebben we niet gehoord/gezien.

Naar goede gewoonte stond er een BBQ op het programma. Deze keer hadden we een mooi plaatsje uitgekozen aan de voet van El Capitan, de imposante rots die bij klimmers zeer geliefd is (maar ook wel niet onbesproken). Ik denk dat een klim van de voet tot de top twee tot drie dagen duurt, en de klimmers moeten dan ook onderweg in hun touwen of op een richel slapen. We hadden er gelukkig aan gedacht om een verrekijker mee te brengen, en die was ineens wel heel populair bij de plaatselijke jeugd. Hoe een verrekijker van "den Aldi" opeens het kostbaarste bezit kan worden ;-)

Dit weekend staan Napa en Sonoma Valley op het programma.

Mama en papa en de kindjes met onze verrekijker.

El Capitan. De grijze kader komt overeen met de closeup hieronder (zoek de klimmers).

Closeup van klimmers op El Capitan. Rechts van de zwarte vlek kan je de groep klimmers zien.

YASP: Yet Another Sushi Place

Je hebt ze in alle soorten en maten in San Francisco: Sushi bars! Gisteren hebben we eindelijk een keer Sushi Groove South uitgeprobeerd, het sushi restaurant het dichtst bij waar wij wonen. Verdict: goed, maar niet super en zeker wel te duur voor wat het is (130$ voor 4 nigiris en 2 rolls en enkele flesjes Sake?). Sushi Zone blijft overduidelijk onze favoriet. Belangrijkste pluspunt aan Sushi Groove South is dat de ambiance er redelijk cool is. Gedimde ruimte met tientallen kaarsjes langs de muur en een "hippe" DJ die naast platen draaien ook Sake kan "inschenken". We waren er dan ook nog in geslaagd om op de plaats van de baas te gaan zitten, waar de opdienster niet mee kon lachen. En appetizers, moet je die normaal niet aan het begin van een dinner brengen? Of komt de entree eerst? We kunnen er nu echt wel niet meer aan uit. Die Amerikanen toch.

Bike to Work Day

Morgen is het "Bike to Work Day". Iedereen wordt dan aangespoord om met de fiets te gaan werken. Bij de San Francisco Bicycle Coalition kan je je dan ook inschrijven als "ervaren biker" of als "onervaren biker". De ervaren bikers hebben dan als opdracht om de onervaren bikers de meest efficiente weg te tonen naar hun werk. In San Francisco liggen namelijk een aantal serieuze cols, die zelfs de ervaren wielrenner liever vermijdt. Het is dan ook nuttig te weten hoe je die cols kan ontwijken en toch op je werk geraken. Gelukkig is SOMA voor 90% vlak, dus ik heb dat probleem niet.

Gevolg van deze tijdelijke bicycle hype is wel dat ik al twee dagen op rij niet word toegelaten op de trein. In de caltrain heb je namelijk een wagon, waar de helft speciaal voor bicycles is ingericht. Dat compartiment kan 32 fietsen bevatten. Om veiligheidsredenen mogen er niet meer dan 32 op. Gisteren stonden we met 20 man te wachten voor de trein van 6 na 6 en er mocht maar 3 man op! Ook de trein van 16 na 6 was overvol. We stonden ondertussen met 30 man te wachten en er mocht maar 4 man op. Spijtig genoeg was ik niet bij de gelukkigen. Bij de derde trein, een boemeltrein, lukte het dan gelukkig wel. Met een uur vertraging ben ik dan toch (weliswaar met een humeur waar ik niet over naar huis wil schrijven) thuisgeraakt. Vandaag was het weer zover, gelukkig wel maar 1 trein en was de tweede deze keer wel een sneltrein. Dus voor mijn part mag iedereen die "bike to work day" letterlijk nemen en voor 1 keer niet de fiets-trein-fiets combinatie doen, maar de volledige 40 mijl San Francisco - Palo Alto helemaal fietsen. Ik zal jullie hiervoor eeuwig dankbaar zijn ;-)

Of zou ik mij dan toch maar een plooifiets aanschaffen?

Dinner, verjaardag, Giants!

Vorige zaterdag hadden we eindelijk Marijke en Dave op bezoek voor een etentje. En omdat Sofie net 28 geworden was een paar dagen ervoor, moest en zou er een taart zijn. Dat is natuurlijk gemakkelijker gezegd dan gedaan. Ik had natuurlijk wel de kookboek van de boerinnenbond, maar probeer hier maar is alle ingredienten te vinden. Grootste probleem: muizestrontjes (of korreltjes of hagelslag of sprinkles). Dat viel wel te vinden, maar dan tegen belachelijk hoge prijzen en belachelijk kleine hoeveelheden. Dan maar zelf chocoladeschilfers gemaakt met de chocola die we van Tom en Roosje een paar weken eerder gekregen hadden. Bij gebrek aan weegschaal hebben we wel wat moeten gokken (hoeveel is 250g suiker nu ook weer?), en het mocht net ietsje zoeter zijn (of zijn wij nu al weer zo gewend aan de Amerikaanse zoetigheid?). Het was een plezante avond met veel lasagne (understatement) en jaja, een echte biscuit als dessert. Zo hebben we dan toch een beetje een verjaardagsfeest gehad.

(foto genomen door Marijke en Dave)

Het was een echt "Marijke en Dave weekend", want zondag waren we (als cadeau voor het etentje, we mochten kiezen tussen een soepmixer of dit) uitgenodigd om samen naar de Giants, de lokale baseballploeg, te gaan kijken. Basketball en american football hadden we al gehad, maar baseball nog niet. Dankzij de tropische temperaturen en de veel te lekkere marguerita's was het, ondanks de nederlaag, zeker en vast de moeite!

Unbelievable

De Warriors, de plaatselijke NBA basketbal ploeg (waar wij natuurlijk voor supporteren), hebben vorige donderdag geschiedenis geschreven door met 4-2 te winnen van de Dallas Mavericks. Daardoor gaan ze naar de tweede ronde van de conference semifinals. Ongelooflijk, want Dallas was een #1 seed, en the Warriors #8. Maw, Dallas had het veel beter gedaan dan de Warriors gedurende het seizoen en nu winnen ze, totaal tegen alle verwachtingen de eerste ronde tegen Dallas.

Spijtig dat we juist deze donderdag niet gaan zien zijn, want het moet de moeite geweest zijn. Meer hierover kan je lezen op de warriors blog.

Yosemite

Half Dome en Liberty Cap in Yosemite National Park.

Afgelopen weekend zijn we met Tom en Roosje (net zoals ons twee jonge ingenieurs uit Belgie, maar wonende in de buurt van San Jose) op weekend geweest naar Yosemite. Doel: een beer vangen of beter: gevangen worden door een beer. Maar hier moet ik jullie al onmiddellijk teleur stellen. Buiten z'n uitwerpselen, hebben we de beer zelf niet kunnen zien. Maar daarom was het weekend niet minder geslaagd!

Bart, Sofie, Roosje en Tom

Vrijdag zijn we eerst met de Caltrain naar San Jose gegaan om daar opgepikt te worden door onze chauffeur van het weekend, Tom, om dan samen in de Safeway onze BBQ voorraad in te slaan. Daarna hebben we een pizzake gegeten bij Tom en Roosje thuis. Om 's morgens op tijd te kunnen vertrekken, mochten we bij hen het logeerbed "test-driven". En wij die dachten dat iedereen hier in de Bay Area krap woont, amaai, 2.5 badkamers! De logeerkamer is bij deze goedgekeurd.

Om het avontuur volledig te maken, hadden we natuurlijk geen slaapplaats gereserveerd. Aangekomen in Yosemite rond 1.30pm, kregen we te horen dat er geen enkel kampeerplaatsje meer vrij was, maar dat ze wel een reservelijst aan het bijhouden waren voor als er mensen niet kwamen opdagen. Na wat rondkijken, bleek er dan toch nog een walk-in campground te zijn, waar nog plaats zou zijn voor 15 man. Nadeel: we stonden niet echt op dezelfde campeerplaats. Tom en Roosje hadden het geluk om een koppel met een (luidruchtige) baby als buur te hebben. Sofie en ik hadden dan weer het geluk om tussen een bende jongeren te liggen. Nu, we klagen niet, want hadden we een uurtje later toegekomen dan hadden we dezelfde avond terug naar huis mogen gaan om te slapen. M.a.w.: Yosemite zonder te reserveren is niet zo'n wijs idee.

Zicht vanaf onze BBQ plaats (Upper Yosemite Fall)

Door alle kampeerproblemen besloten we de eerste dag enkel wat watervallen te bekijken en op het gemak de BBQ in gang te steken. Om het avontuur nog wat avontuurlijker te maken hadden we natuurlijk geen aanmaakblokjes mee. Ah nee! Wie gebruikt er nu aanmaakblokjes? Na een halfuurtje sukkelen en nog geen vuur te hebben, kregen we hulp van een vriendelijke Latino met een vlammenwerper (die hij dan ook gebruikte om zijn sigaret aan te steken!). De BBQ was lekker, het bonenspel plezant en het eten juist op tijd op om voor donker en voor de beren wakker worden in ons bedje te kruipen.

Door al het smeltwater spetterden de watervallen tot ver van de rotsen af (foto van Tom).

Zondag zijn we vroeg opgestaan (6.30am) om voor de hitte boven te zijn. Op het programma stond de Vernal en Nevada fall hike. Het eerste deel hadden Sofie en ik al is gedaan, maar het stuk van de Vernal fall tot aan de Nevada fall nog niet en dat was echt wel de moeite! De hike gaat tot aan een brug en dan over trapjes langs de mist trail (je wordt er kletsnat van de spetters waterval water) tot net boven de Vernal fall. Daarna gaat de hike voort door de bossen tot boven de Nevada fall. En van daar kan je langs een andere weg (met prachtige uitzichten) helemaal terug naar beneden. Ik denk dat de foto's voor zich spreken.

Tom en Roosje op de mist trail (let op de natte rotsen).

Regenboog door de vele waterdruppels en het mooie zonnetje.

Vernal Fall

Op weg naar de tweede waterval: Nevada fall.

Nevada fall.

Nevada fall dondert hier naar beneden.

Het besluit staat vast: we gaan terug. En de volgende keer gaan we half dome beklimmen. Meer foto's kan je hier en hier (vanuit het andere perspectief) bekijken.