Vlucht naar Zion

Vorige week waren we voor de 6de (Bart 7de) keer in Las Vegas, en wel voor de 2de keer in 10 dagen. Maar, we kunnen het uitleggen. Deze keer was het voor een conferentie en zowat alle ingenieurs die iet of wat met draadloze communicatie te maken hebben waren in Las Vegas denk ik. Het liep er vol met gasten volgens Marijke en Anne, die toevallig ook in Las Vegas waren en waar ik de eerste avond mee afgesproken had. De conferentie verliep goed, ondanks het feit dat mijn trouwe mac het nodig vond me in de steek te laten en te crashen op het moment dat ik de projecter aansloot en de chair mij aan het introduceren was. Ik hou niet van lange introducties (of mijn bio is nogal kort en to the point, oftewel niet indrukwekkend genoeg), dus het euvel was zeker niet opgelost toen ik moest beginnen presenteren, zonder slides dus. Maar het is allemaal nog goed gekomen, al genoeg ervaring met dat soort dingen, dus er was geen moment paniek. Maar goed, deze blog gaat niet over crashende mac's of spreken voor publiek.

Omdat we Las Vegas dus al goed kennen (en nog steeds niet rijk geworden zijn van het gokken), maar er toch veel interessante parken in de buurt zijn, is Bart na de conferentie afgekomen en zijn we vertrokken naar Zion. Dat park hadden we 5 jaar geleden vlug vlug bezocht, en verdiende dus nog een bezoekje. En het was zeker de moeite! Onderstaande fotos bewijzen dit. We hebben de meest ambitieuze wandeling gedaan (langste met meeste hoogteverschil), maar omdat Zion niet zo diep is als de Grand Canyon viel dat zeer goed mee. Maar daarom niet minder mooi dus.

De wandeling begon beneden in het dal, en hier en daar lag nog sneeuw. Dat was ongeveer ons uitzicht daar.


Daarna gingen we door een kloof (met rivier) die ons naar de andere kant van de berg bracht. Dat was prachtig, vooral om te zien welke vormen de rivier overal uitgeslepen had. Door springen over stenen konden we ook natte voeten vermijden.




Daarna klimmen (en langs steile afgronden) om terug langs de voorkant van de berg te geraken. En op het einde hadden we dit prachtige uitzicht op de Zion vallei.


We zijn blijven kamperen in het park (dus die soort uitzichten hadden we ook vanuit de tent. Spijtig genoeg waren er niet enkel rotsen in Zion, maar ook slangen (als je goed kijkt op onderstaande foto zie je er eentje) en woestijnratten (of zoiets). Ook deze beestjes waren dus van de partij op de camping. EN ONZE TENT KAN NIET MEER DICHT! Na 2 uur prusten aan de 2 ritsen hebben we het opgegeven, en hebben we met onze rugzakken een barricade opgebouwd aan de ingang van onze kleine tent, zodat de beestjes het iets moeilijker kregen binnen te komen. En we hebben er geen gezien binnen!

Bij kamperen hoort natuurlijk ook een barbecue en kampvuur. En wij hebben ons deze keer ook laten verleiden tot het roosteren van marshmallows in het kampvuur. How very american. Hoe langer hoe meer nemen we toch wel erg veel van die amerikaanse gebruiken over. Maar het moet gezegd: marshmallows, alhoewel niet te eten koud, zijn zalig in het vuur!

Na 2 avonden roosteren voor het vuur (en zonder douche, dat kennen ze niet in de nationale parken, jakkes) zijn we terug gereden naar Las Vegas. Omdat we een uurtje te vroeg waren zijn we ook nog gaan outlet shoppen. Een zonnebril voor mij en wel 2 paar schoenen voor Bart, want ze hadden zijn maat (en het zijn nog mooie schoenen ook)! We moeten waarschijnlijk dringend nog eens terug voor een zonnebril voor Bart, maar dat verhaal komt later wel.