29

Verjaardagstaart met aardbeien.

Afgelopen weekend was weer goed gevuld. Vrijdagavond hadden we afgesproken met Marijke en Dave. We zouden eerst gaan dineren bij een Indier en daarna naar "21 The Movie" gaan zien. Maar blijkbaar was er een communicatieprobleem, want Sofie en ik zaten te wachten bij "New Delhi" en Marijke en Dave zaten een blok verder op ons te wachten bij "Little Delhi". Toen we al 10 minuten na de afgesproken tijd waren, durfde Marijke ons dan toch te bellen en blijkbaar waren wij dus mis: New Delhi kreeg maar 3.5 sterren op Yelp, terwijl Little Delhi er 4 kreeg en er was dus blijkbaar bij Little Delhi afgesproken. Wij dus verhuisd en inderdaad: het was een heel goeie Indier (en dat in de Tenderloin!). 21 The Movie daarentegen viel heel wat minder mee. Ik heb dan ook het grootste deel al slapend doorgebracht.

Zaterdag was er eentje jarig en ik mocht dan ook kiezen wat we zouden doen. En het werd: een hot dog gaan eten aan Crissy Field. Crissy Field is een park in San Francisco net aan de golden gate brug. Het is mijn vaste stop als ik uitgehongerd en uitgedroogd terugkom van een fietstocht aan de andere kant van de brug. De hot dog daar heeft mij al een keer gered en was toen legendarisch lekker. Nu hebben Sofie en ik samen de straffe Pacific wind getrotseerd om tot Crissy Field te fietsen en daar dus die legendarische hot dog te eten. 's Avonds hebben we ons dan bezig gehouden met een taart te bakken en een tomatensoepje met clams te maken. Mmmmm... lekker.

Sofie met onze hot dog en cane coke in Crissy Field.

De gelukkige.

Binnen een week de gelukkige.

Zondag hadden we met de hele bende afgesproken bij Sven en Veerle in Santa Clara, voor een namiddagje pokeren en een dinner bij een Vietnamees in San Jose. Omdat ik mijn koersfiets al twee weken niet meer van stal had gehaald, had ik besloten om naar daar te fietsen. Een mooie fietstocht langs Skyline Boulevard en het San Andreas meer bracht mij via Stanford tot in Santa Clara. Een goeie 85 km. Het tochtje viel goed mee (niet te veel bergen) en ik heb het dan ook in 3u kunnen afleggen. Maar blijkbaar is er toch nog iets mis met mijn houding, want ik heb nu ongelooflijk veel last van mijn linker knie. Zou het kunnen dat dat komt doordat mijn linker been een centimer langer is dan mijn rechter? Ik denk dat ik toch maar is naar een "bike fitter" ga gaan om mijn houding wat bij te stellen.

Sofie kon het niet laten. Klaar om te vertrekken.

Het pokeren zelf was plezant maar voor mij niet succesvol. Ook de Vietnamees was heel lekker en zeker voor herhaling vatbaar. Bedankt nog is Sven, Veerle, Nina, Tom, Roosje, Marie, Dave en Marijke voor de toffe cadeaus! Gelukkig had Sofie een zipcar gehuurd met een grote koffer zodat ik die avond niet meer naar huis moest fietsen. Tegen 11pm waren we thuis na een vrij vermoeiend, maar heel aangenaam, weekend.

Nu wachten Sofie en ik met vol ongeduld op de komst van Wouter en Marjan. Zij zijn op dit moment aan het rondtrekken in Arizona, Utah, Nevada, etc. en gaan San Francisco aandoen binnen een dikke week. En na hun bezoek vertrekken Sofie en ik naar Hong Kong, Singapore en Beijing (jaja, het visa is in orde geraakt).