Puno

Na Arequipa zijn we naar Puno gegaan met de bus. We hadden op voorhand een ticketje gekocht bij een maatschappij, maar toen we op de busterminal waren bleven ze het vertrekuur maar uitstellen. We voelden het dus al aankomen: geen bus wegens niet genoeg verkochte zitjes. Wonder boven wonder stond in ons woordenboekje het zinnetje: "Ik wil mijn plaats annuleren en mijn geld terug", en zowaar: ze begrepen ons en we kregen inderdaad ons geld terug! Dan maar vlug bij een andere maatschappij een (blijkbaar goedkoper) zitje gekocht en daar gingen we.

Een stop voor Puno zijn we uitgestapt: Juliaca. Tussen Juliaca en Puno liggen namelijk mooie ruines (Silustani) die je gemakkelijk kan bezoeken door een taxi van Juliaca naar Puno langs daar te laten omrijden. Na veel gedoe toch een taxi gevonden (veel autos waren er precies niet in Juliaca, en de rit Juliaca-Puno is toch iets te ver om met een fietstaxi te doen). Maar het was de moeite waard: hieronder enkele fotos van de Inca-begraaftorens op een berg van zo'n 4000m!

Puno ligt aan het hoogste meer bevaarbare meer ter wereld: het Titicacameer, dat op de grens ligt tussen Peru en Bolivie. Daar zijn we natuurlijk de drijvende rieteilanden gaan bezoeken. Ooit was een stam op het idee gekomen om zelf land te maken of eilanden te gaan bouwen op het Titicacameer. Hieronder zie je de toegang tot de drijvende eilanden:

En hier nog enkele sfeerbeelden:

We kregen ook ineens de uitleg over hoe de eilanden gemaakt worden. Allemaal zeer toeristisch dus, want van de originele stam zou geen enkele nakomeling nog in leven zijn. De huidige inwoners houden dus maar al te graag de traditie in eer om toeristen te plezieren (er waren trouwens vooral Peruaanse toeristen mee op onze tocht!).

Alle kinderen zijn verzot op kleurpotloden en stiften. Bij het uithalen van wat pakketjes liepen plots een hele hoop kinderen uit alle hutjes uit. Als je ziet hoeveel van die kinderen moeten werken (en hard werken!) dan geven we ze maar al te graag wat 'educatief speelgoed' natuurlijk!

En tenslotte: ook nu hadden we weer een leuk hotel: kijk maar wat een uitzicht in onze kamer.

Hier hebben we dan wel een fietstaxi genomen om aan het busstation te geraken. We hebben de arme kerel natuurlijk wel dubbel betaald, want het was precies toch wel heel vermoeiend...