San Francisco verlaten

Zaterdagochtend om 11u ben ik de laatste keer de lange trap van ons appartement in 8th street afgestapt. Richting luchthaven voor een vergadering en conferentie in Chicago. Bart blijft achter, alles is al gepakt maar hij zal toch nog wat moeten kuisen. Bon, hij had mij twee jaar geleden hetzelfde gelapt in Belgie, dan heb ik de kuis in Herent ook alleen moeten doen (al moet ik toegeven dat ik daar wat hulp van het thuisfront gekregen heb).

In elk geval, het is niet gelukt om ons 'todo-lijstje' af te werken. Al een jaar zijn we aan het plannen om Angel Island eens te bezoeken. Dat is het grootste eilandje in de Bay, naast Alcatraz, en je hebt er mooie zichten op San Francisco. Vrijdagnamiddag, tijdens onze laatste wandeling op Embarcadero, waren we nog van plan de ferry te nemen en het eens en voor altijd van onze todo-lijst te schrappen. Ferry's naar Angel Island vertrekken echter enkel op Fisherman's Warf, veel te toeristisch naar onze goesting dus we zijn er maar weggebleven. Dan hadden we nog een reden om eens terug te komen naar San Francisco!

En wat is nu gebeurd? Angel Island staat in brand. Hieronder wat sfeerbeelden...

Saying Goodbye

Het is nu bijna een maand geleden dat we nog iets geblogd hebben. En daar is een goede reden voor. Sofie en ik hebben het zo druk met afscheid te nemen van San Francisco. Ja, al een maand zijn we bezig met afscheid nemen. En het is niet gemakkelijk. Het doet zelfs wreed veel zeer. Binnen 4 weken is het hier gedaan en gaan we "onze stad", onze collega's en nieuwe vrienden hier moeten missen. En ook al zijn we hier "maar" 2 jaar geweest, er is geen avond geweest dat we ons verveeld hebben, er is geen weekend geweest dat we geen uitstapje maakten of met mensen afspraken om een hapje te gaan eten of een cocktail of pintje te gaan drinken.

Bij alles wat we doen beseffen we dat het wel is de laatste keer zou zijn. Vorig weekend heb ik de laatste grote fietstocht gedaan in Marin County, met prachtige zichten op de Pacific. Vorig weekend zijn we ook een waarschijnlijk laatste keer in Golden Gate Park geweest (en voor de eerste keer te voet, i.p.v. met de fiets, wat een hele andere ervaring is). En dan zijn we ook nog bezig met de verhuis te regelen, onze inboedel te verkopen, de laatste deadlines af te werken. De tijd vliegt en ik weet nu al dat we voor we het goed en wel beseffen terug in Belgie zullen staan.

Hoe zeer afscheid nemen ook doet, we zien toch wel uit om terug in ons appartement in Herent in te trekken en wat ruimer en luxueuzer te wonen, om onze "oude" vrienden en familie terug wat regelmatiger te kunnen zien, om terug lekker brood en beleg te kunnen eten, ...

Terwijl wij hier aan het afscheid nemen zijn, is er weer een hele lading nieuwe belgen toegekomen, die ons via de blog of via het werk gevonden hebben. Het was leuk om met hen af te spreken en wat tips i.v.m. San Francisco door te geven. Ik ben wreed jaloers op hen, want ook al waren we hier voor te werken, het is en blijft toch nog altijd een beetje "elke dag op vakantie". Om deze melancholische post af te sluiten... hier een fotoblog van de afgelopen 3 weken...

Genieten van het mooie weer met Jen en Tom in Santa Cruz.

Voor de eerste keer naar San Francisco Zoo met Kristof en zijn familie.

Ons eerste muziekfestival in Golden Gate Park: Power to the Peaceful.

Met mijn (fiets)buddy Tom in Golden Gate Park. Ja, je ziet dat goed: bud light.

Met Jen, Tom, Hao en een vriend van Tom wiens naam me even niet te binnen schiet in het broeierig hete Cha Cha Cha.

Met Tom in Cha Cha Cha.

Fietstochtje met Hao naar Industrial Light & Magic.

Mexican dinner met Gerry en Ruth (de andere twee mensen kennen we niet ;-))

Afscheidsfeestje van Hao in AsiaSF. Hao staat niet op de foto, wel Maryam, wij, Sue en Martin.

BBQ en waterballonnengevecht op Stanford bij Leili en Ian. Met collega's en vrienden.

Bezoek voor de eerste keer aan Conservatory of Flowers in Golden Gate Park met Bert en Nele (pas gearriveerd op Berkeley).

Bert, Nele en Sofie in de Japanese Tea Garden in Golden Gate Park.

Tom, Roosje en Marie op bezoek.

Wedding Sue & Martin

Sue en Martin zitten ondertussen ergens in de jungle in het Amazonewoud te genieten van hun honeymoon, hoog tijd dus om even te bloggen over hun trouw en het bijhorende weekend uitstapje naar Sonoma. Voor Sofie en ik was het trouwens de eerste Amerikaanse trouw...

Om het feest compleet te maken hadden we een mini convertible gehuurd om wat te cruisen door de heuvels van Sonoma. Vrijdag avond, als het al donker was, zijn we vertrokken en we konden toch niet weerstaan om het dak open te doen. Geweldig om in het donker onder de sterrenhemel rond te rijden!

Wij met het Sonoma Hotel op de achtergrond.

Na ingecheckt te zijn in het Sonoma Hotel zijn we Sue & Martin en hun familie gaan vervoegen in de bar van Eldorado Kitchen voor een drink na hun rehearsal dinner. Zaterdag begon de trouw pas om 17u, dus we konden is goed uitgaan, ware het niet dat alles in Sonoma al rond 1am sluit...

Sofie aan het cruisen in de mini.

Zaterdag zijn we eerst richting Napa Valley gereden om in St. Helena te gaan lunchen (Cindy's Backstreet Kitchen, een aanrader!). De rest van de namiddag heeft Sofie zich geamuseerd met in de mini rond te cruisen.

Plaats van de trouw: de Nicholson Ranch in Sonoma.

Hoogtepunt van de dag was natuurlijk het trouwfeest zelf. Die vond plaats in de heel gezellige (Jack ;-)) Nicholson Ranch. De plechtigheid zelf was zoals in de film buiten op het gras. Vrij kort, toch naar Belgische normen. Het eten zelf vond ook buiten plaats (gelukkig waren er heaters) en was vergelijkbaar met een Belgische trouw en heel lekker. Groot verschil met Belgie: veel meer speeches! Voor het dans/karaoke feest verhuisden we wel naar binnen ;-). 't Was heel plezant, maar al vrij snel gedaan, om 12u30 was de laatste dans. Toch een verschil met het Belgische doorzakken tot 5-6am.

Martin (rechts), op het moment dat Sue toegewandeld komt. De uitdrukking zegt alles ;-)

Sue en haar papa.

Bart & Sofie.

Wie is de volgende?

Die sleffers waren eigenlijk voor de vrouwen bedoeld...

Martin, Sue en Hao en Hao's portret van het bruidspaar.

Zondag, na een gemeenschappelijke brunch in het Swiss Hotel, zijn Sofie en ik richting kust gereden om via Highway 1 en Mt. Tamalpais terug thuis te komen. Een heel mooi weekend met een stralend koppel en een fantastich trouwfeest in de wijngaarden van Sonoma!

Stinson Beach gezien vanop de Panoramic Highway (een stevige kuitenbijter trouwens).

Home sweet home.

Los Angeles

Dit jaar vond SIGGRAPH, de belangrijkste computer graphics conferentie, weer plaats in Los Angeles. Ik zeg "weer", want ongeveer elk ander jaar vindt SIGGRAPH hier plaats. De nabijheid van de movie en game industrie maakt dat er in LA het meeste winst kan gemaakt worden.

Dit was dan ook de ideale gelegenheid om een keertje Pieter en Saskia te bezoeken. Op een uurtje vliegen met Virgin America stonden Sofie en ik zaterdag middag in LA. Door gesukkel met de GPS en het ingeven van een verkeerd adres zijn we dan met onze huurauto in Santa Monica uitgekomen i.p.v. Manhatten Beach. We hebben daar in een van de vele gigantische parkeergarages geparkeerd en zijn dan gaan eten bij een Italiaan op de Third Street Promenade. Daar heb ik zo mogelijk de slechtste pasta ooit gegeten in mijn leven, bwaaaak. Wat was dat! Ik had natuurlijk yelp moeten raadplegen. Het dessert daarentegen aan de overkant van 't straat viel dan weer heel goed mee.

Coole beesten op de 3rd street promenade in Santa Monica.

Chocolate cake en sorbet... mmmmmm....

Santa Monica is ideaal voor te shoppen, wat we dan ook gedaan hebben ;-). 't Was weer lang geleden dat Sofie en ik nog is samen wat tijd voor elkaar hadden. Na het shoppen zijn we Muscle Beach en de Wharf is gaan bekijken. 's Avonds zijn we dan bij Pieter en Saskia gaan apperitieven en samen sushi gaan eten. We mochten daar ook gebruik maken van hun logeerbed en 's ochtends hebben we zelfs van Pieter's lekkere (en zeer vullende) pannekoeken mogen proeven. Nog is merci voor de hartelijke ontvangst ;-)

Pacific Coast Highway in Santa Monica.

Santa Monica Beach. Nogal een verschil met San Francisco's stranden.

Zondagmiddag zijn we naar Griffith Park gereden en hebben we wat gerelaxed aan het Observatory. Van daar zijn we doorgereden naar de de Topanga Canyon Blvd. Heel gezellig stukje weg (en natuur) in LA, met een dramatisch einde: plots kom je recht op de oceaan uit. Na een te vergeefse poging om in Venice Beach een parkeerplaats te bemachtigen, zijn we maar doorgereden naar Little Tokyo om in mijn conference hotel in te checken: The Kyoto Grand Hotel. Redelijk OK hotel, maar het personeel aan de registration desk moet dringend eens op een cursus customer service gestuurd worden.

"Hollywood" en James Dean gezien van aan het Observatory in Griffith Park.

Zicht op Downtown LA vanop het Observatory aan Griffith Park.

We zijn dan nog even Olvera Street gaan bezoeken: een historisch (lees commercieel) centrum van LA. Dinner was weer een tegenvaller (ondanks yelp consultatie): een vreselijk slechte hamburger bij Tommy's Original World Famous Hamburgers. Gelukkig maakten de frietjes veel goed. Voor Sofie was dit de laatste stop in LA en na weer wat miserie met de GPS (een software bug waardoor ze altijd terug in Griffith Park terecht kwam i.p.v. op LAX) is ze dan toch op tijd ingecheckt geraakt bij Virgin. De stress was eigenlijk helemaal niet nodig, want de vlucht had 2 uur vertraging wegens slecht weer ('t Is ook altijd de schuld van het weer!). Ik daarentegen ben zondagavond vroeg in mijn bed gekropen met de TV op de olympische spelen ;-)

Sofie in Olvera Street.

Het prachtige Walt Disney Concert Hall in de buurt van Little Tokyo.

Lekkere frietjes bij Tommy's (de hamburger was niet te eten).

De Kyoto Grand Hotel in Little Tokyo.

De SIGGRAPH conferentie zelf liep van maandag tot vrijdag en bestond, zoals elk jaar, voornamelijk uit presentaties bijwonen en networking. Toon, Phil en ik hadden samen een paper over particle fluids dat goed onthaald werd. Onze promo sponsjes vielen dan ook zeer in de smaak. Een van de mindere punten was de welkomstreceptie. Die vond dit jaar plaats in het Dodger Stadium tijdens een baseball game. De receptie was onder de tribune en het eten was dit jaar hot dogs en nachos, i.p.v. het meer verfijnde receptie eten van de afgelopen jaren. Echt sociaal was dit concept ook niet, want bijna iedereen zat in de tribune. Normaal is de openingsreceptie de ideale gelegenheid om oude bekenden terug te zien en een babbeltje te slaan. De drinkwedstrijd tussen de finnen en de zweden die volgde na de receptie in downtown LA in de Library Bar was dan wel weer plezant.

Toon presenteert ons paper voor een volle zaal (vooral niet achterom kijken op het scherm ;-)).

The Figueroa Hotel, hier vond het Disney feestje plaats aan de outdoor pool.

Korean BBQ met de Stanford Geometric Modeling Group.

Baseball in het Dodger's Stadium. Indrukwekkend, maar minder geslaagd als een social event.

Visit to Google

Vorige week ben ik samen met Martin op uitnodiging van Chris een bezoekje gaan brengen in de Google headquarters (het Googleplex in Mountain View). Martin en ik hebben daar een NDA ondertekend, dus eigenlijk mag ik er niks over zeggen, maar 2 dingen vond ik toch wel grappig en aangezien er op andere plaatsen op het internet al over geblogd of geschreven is, ga ik daar toch maar mooi naar refereren ;-)

1. In de lobbies hangen tv-schermen omhoog die elke 2 seconden een random query tonen die ergens op een server van Google binnenkomt. Heel fascinerend om te zien wat er over de hele wereld gegoogled wordt. Lees er hier meer over.
2. In het hoofdgebouw is een muur die vol hangt met foto's van een Google werknemer, telkens met een andere beroemde persoon. Die werknemer is helemaal niet zo speciaal, een gewone Google ingenieur, maar hij heeft er zijn hobby van gemaakt om met zoveel mogelijk bekende bezoekers op de foto te gaan. Kijk hier voor enkele van die foto's. En hier voor de rest. Hilarisch!
   

Voor de rest is Google een bedrijf als een ander. Misschien 1 puntje dat ze van mij op Stanford ook wel zouden mogen invoeren: heel de dag gratis eten en drinken van topkwaliteit (allemaal organisch natuurlijk). Martin, Chris en ik hebben er dan ook samen geluncht en het was inderdaad heeeeel lekker!

Caltrain

Meer en meer mensen nemen de trein van San Francisco naar de peninsula (of omgekeerd) en terug. Elke dag zijn dat er zo'n 40,000 en dit aantal blijft groeien door de toenemende benzineprijzen. Van die 40,000 is er 6% die een fiets mee aan boord neemt. Ik behoor tot die 6%. De combinatie fiets-trein-fiets is een van de meest gemakkelijke en aangename commute mogelijkheden. 's Ochtends spring ik 10 minuten voor de trein vertrekt op de fiets, rij tot het station, neem de fiets op de trein en stap in Palo Alto af voor een nieuw ritje van een 10-tal minuten tot aan mijn bureau. En het mooiste van al is dat je voor die fiets op de trein (in tegenstelling tot Belgie) geen extra kosten moet betalen. Maar daar gaat dus verandering in komen...

Op de meeste treinen is er immers maar plaats voor 32 fietsen en het gebeurt dan ook vaak dat je er niet meer bij mag. Zo heb ik al eens 3 treinen zien voorbij gaan zonder dat ik er op mocht, met een uur vertraging thuis tot gevolg. Om dit probleem aan te pakken stelt Caltrain nu voor om fietsers extra te laten betalen. Ze willen dus mensen die de combinatie fiets+trein gebruiken afschrikken in de hoop zo meer plaats te hebben voor fietsers. Belachelijke oplossing natuurlijk! Mijn eigen oplossing bestaat erin om het hele traject met de fiets te doen. Heel mooi (langs Skyline Blvd), maar toch een beetje te lang om het elke dag te doen (60km enkele rit).

Om met een positieve noot te eindigen: Wat vind je van deze fiets in de vorm van de Golden Gate Bridge? Die ben ik op de Caltrain nog niet tegengekomen...

The Mole

De meesten onder jullie zullen zich dit tv programma nog wel herinneren: De Mol. Ook hier bestaat er een Amerikaanse versie: The Mole, op abc in prime time uitgezonden. De prijs voor de winnaar is hier precies wel een pak groter dan in Belgie. Spijtig dat we dit nu pas te weten zijn gekomen (bedankt Tom voor de tip!), want ze zitten al aan de laatste aflevering, waar nog maar 3 kandidaten overblijven. Wil dit nu zeggen dat Bart, Tom en Michiel nu helemaal binnen zijn?