What would Eddy do?

Ik heb mijn koersfiets nu een kleine maand en ik probeer dan ook elk vrij weekend een fietstochtje te doen hier in de omgeving. Vandaag heb ik mij gewaagd aan een 87 km lange tocht over de golden gate brug naar sausalito en dan via muir woods naar stinson beach om dan via de panoramic highway en mill valley terug door sausalito te passeren. De tocht was niet veel langer dan mijn eerste fietstocht (82 km), maar ik ben wel dubbel zo diep moeten gaan. Ik had de eindeloze (allee, zo voelden die toch aan) klimmen en de straffe pacific wind wat onderschat.

View Larger Map

Op een van de zwaarste klimmen kwam ik van die wegopschriften tegen die fans wel eens bij een wielerwedstrijd de nacht ervoor durven aanbrengen. Maar deze was heel grappig, het las: "What would Eddy do?" Voor de niet wielerkenners, hier wordt dus naar Eddy Merckx gerefereerd. Een beetje verder stond er dan "Go faster!". Wreed grappig. Daar moest ik zeker een foto van hebben. Ik dus rechtsomkeer en terug die klim gedaan en met mijn gsm een foto genomen. De tweede foto (die met "Go faster!") is niet gelukt. Een beetje verder stond dan nog: "Why are you going so slow?" Al deze opschriften stonden op de Highway 1 tussen muir woods en stinson beach.

Voor zij die statistieken willen. Ik ben in totaal 4 uur 30 minuten weggeweest, daarvan heb ik er 3 uur 50 op mijn fiets gezeten. Gedurende de hele periode was mijn hartslag gemiddeld 136. Mijn gemiddelde snelheid was 22 km/u. Ik ben een eerste keer gestorven na 40km, een tweede keer na 50km en dan ben ik zowat continu gestorven tot in mill valley. Ik ga nog veel moeten trainen voor ik de klassiekers ga aankunnen eens we terug in Belgie wonen.

Spring Break

Deze week is het hier op Stanford en Berkeley spring break: een weekje vakantie voor de studenten tussen de quarters/trimesters door. Bij spring break hoort natuurlijk een trip naar een of ander exotisch strand. Maar omdat wij nogal last-minute beslissers zijn, waren de vluchten veel te duur. En bovendien konden we maar 4 dagen weggaan (donderdag tot zondag), want eigenlijk moeten wij als post-docs natuurlijk gewoon doorwerken. Als alternatief voor zee en strand in Mexico of Hawaii is het het kunstmatige strand geworden in het Mandalay Bay Hotel & Casino te, jaja, Las Vegas...

Het Mandalay Bay Hotel in Las Vegas

Donderdag in de vroege ochtend zijn we, samen met Martin en Sue, op SFO vertrokken richting Las Vegas. De vlucht was deze keer met Virgin America, een nieuwe luchtvaartmaatschappij met als thuisbasis San Francisco. In een gloednieuwe vlieger, we waren de eerste passagiers. Heel mooi vliegtuig, met blacklight verlichting, (valse) leren zetels voor iedereen, grote heldere touch-screen schermen (die bovendien linux draaien). Maar het plezantst van al waren de grappige in-flight security filmpjes. Heel humoristisch! Daarvoor alleen al moet je zeker is een Virgin flight nemen.

Spiksplinternieuwe vlieger van Virgin America
(eerste commerciele vlucht).

In Las Vegas hebben we donderdag voornamelijk aan het strand gelegen, in de lazy river voortgedreven of in het golfslagbad wat pootje gebaad. 's Avonds zijn we romantisch onder de (valse) Eiffeltoren een steak a point (what?, a point, what?, ehm, medium rare please) gegeten. Frans was Claude zijn beste maat toch niet (Claude was de ober). Blijkbaar was het dat weekend en deze week het drukste weekend in Las Vegas (NCAA basketball finals) en het was eraan te merken. Alle hotels volgeboekt. Goed voor ons, want dan was er maar weinig volk aan het gokken (iedereen zat naar den basket te zien) en kregen we gratis drank aan de 1-cent slot machines ;-)

Het strand van het Mandalay Bay Hotel.

Sue, Martin en Sofie in Las Vegas.

De (valse) Eiffeltoren in Las Vegas.

Vrijdag op 't gemak opgestaan, auto afgehaald op LAS, inkopen gedaan en dan vertrokken voor onze 3-daagse roadtrip van LAS naar SFO. De eerste stop (voor mij was het de derde keer dit jaar) was Death Valley. We hebben daar heel veel geluk gehad, want hebben het laatste campeerplekje kunnen bemachtigen. Blijkbaar is Death Valley heel populair in de lente. Vrijdag hebben we een korte hike gedaan naar een arch, devil's golfcoarse en badwater gaan bezien en door artist's drive gereden. 's Avonds stond er (weeral) steak op het programma.

Zaterdagochtend hebben we nog een hele mooie hike gedaan (een aanrader!) van de Golden Canyon tot aan Zabriski Point en terug. Een 3-tal uurtjes wandelen, maar heel mooi, want je loopt precies binnen het postkaartprentje waar Death Valley zo gekend voor is. 's Middags zijn we dan vertrokken richting de west coast. Maar omdat het in de Sierra's nog steeds winter is, moesten we helemaal rondrijden (langs het zuiden) en zijn we die dag maar tot in Bakersfield (of all places) geraakt. Na even zoeken toch nog een camping gevonden, waar we net op tijd waren voor een pre-sunset BBQ. Deze keer waren het hamburgers.

Martin, op weg naar Zabriski Point.

Sofie in de woestijn van Death Valley.

Martin, "taking in the view".

Droge rivier op het einde van de hike, terug naar Golden Canyon.

Sofie, in de vlakte van Death Valley.

's Avonds BBQ als beloning.

Zondag zijn we via een stop in Paso Robles (wine tasting) tot aan Cambria gereden, redelijk gezellig dorpje op de Highway 1. Highway 1 is naar mijn gevoel de mooiste autoweg op de wereld (allee, toch van alle autowegen die ik al gezien heb). Golvend langs de Pacific zijn we terug richting SFO gereden. Met een grote tussenstop ergens tussen Cambria en Big Sur, waar we een prive strand hebben gevonden om rustig in het zonnetje te relaxen. Tegen 5pm zijn we dan terug vertrokken en tegen 9pm hebben we de auto in SFO afgezet. 800 mijl in 3 dagen langs de mooiste streken van California.

Sofie, Martin, Sue en Bailey op ons prive-strand aan de Pacific.

Zoals je kan zien was er een bootje. Dat gaf ons een hele geruststelling, want we hadden schrik dat we door vloed ingesloten zouden geraken.

Sue en Bailey.

Panorama.

Voila, dat was het voor ons spring break weekend. In tegenstelling tot jullie allemaal in Belgie, hebben wij geen sneeuw gezien, maar wel zon die haar bewijzen heeft achtergelaten op onze al te gevoelige huid.

Zalig pasen!

Haar problemen

We wonen hier nu al bijna anderhalf jaar en nog steeds heb ik geen goeie kapper gevonden (alhoewel, de eerste die ik had was wel een goeie, maar we wonen daar nu te ver vandaan). Omdat supercuts nogal was tegengevallen de laatste keer (op 2 minuten buiten, met de tondeuze erdoor), had ik dan toch maar besloten om naar Sofie's kapper te gaan: Miss Marty's. Een soort kappersschool waar studenten in opleiding zich kunnen uitleven. Maar ja, hoe gaat het gezegde nu weer: "If you pay peanuts, you will have to deal with monkeys"? Om een (heel) lang verhaal kort te maken: ik ben het na 2 uur afgestapt. Het meisje had denk ik nog nooit een levende persoon gekapt. Na 2 uur was ik het zodanig beu. Ze begreep blijkbaar de lerares niet goed en wist niet hoe ze rond de oren en in de nek alles moest "opkuisen". Ze bleef maar op andere plaatsen haar knippen. Ik ben het dus afgestapt zonder een tip te betalen en heb Sofie thuis mijn haar laten bijknippen. Op 5 minuten was ze er mee klaar.

Nog een erger haar probleem, waar ik voorlopig nog geen goeie oplossing voor heb: l'oreal is gestopt met de productie van zijn "out of bed" gel (zie foto hierboven). En dat is nu toevallig de enige gel die bij mij werkt. Vorige week was ik door mijn voorraad heen. Ik heb het dan enkele dagen zonder gel geprobeerd, maar ik werd overal uitgelachen. Gelukkig is er het internet en kan je op e-bay de laatste voorraden opkopen. Zo heb ik mij 10 potten gel aangeschaft. Hier kom ik waarschijnlijk wel een jaartje mee toe. Maar wat daarna? Misschien stelt het probleem zich dan wel niet meer ;-)

Bloggers uit Belgie

Nu we al zo een dik jaar vrolijk aan het bloggen zijn (met meer dan 100 posts al, dat is toch niet slecht voor 2 druk werkende post-docs), is het eindelijk aan ons om nieuws uit belgie te beginnen krijgen. Ok, niet enkel uit belgie, maar toch van mensen die we nog kennen van voor San Francisco.

De eerste nieuwe blog is die van Katlijn en Andrew. Andrew was een collega-phd-student van mij op IMEC. Het grote plan was om na het doctoraat de wereld te gaan verkennen en voor een paar maand op reis te trekken. Dat is nog eens iets anders dan naar San Francisco trekken voor een postdoc. Hun verhalen kan je hier lezen. Ik vind het nog altijd straf dat ze dat ook effectief gedaan hebben, maar het ziet er wel de moeite uit. Misschien moeten wij toch maar een post-postdoc reisje plannen, ooit, want het ziet er allemaal wel heel mooi uit was ze zien.

De tweede nieuwe blog is die van Sarah en Roel (en Elien en Jarne). Nogmaals proficiat trouwens Sarah en Roel met jullie zoontje! Ideaal deze blog om wat op de hoogte te blijven van de jongste Belgen (en de ouders). Het ouderschap ziet er ook heel mooi uit, maar moeilijk te combineren met dat post-postdoc reisje...

A New Toy

Op aanvraag van de wielerfanaten (ja, er zitten er een paar onder de lezers van deze blog) heb ik hieronder een foto van mijn nieuw speelgoed gezet. Na jaren twijfelen is het er dan toch van gekomen: ik heb mij een road bike aangeschaft. En ik heb een goeie deal kunnen doen door een model van 2006 te kopen (30% korting). Het heeft een frame in "carbon fiber" en "shimano 105 components" voor de kenners. Normaal ging ik een aluminium frame kopen, maar na een aantal testritten was ik verkocht voor het "carbon fiber" frame: het voelt veel zachter en lichter aan.

Gevolg is nu wel dat ons klein appartementje hier goed vol staat (met 3 fietsen). Mijn koersfiets kan niet meer in onze slaapkamer bij, dus moet ik hem wel altijd mooi in het zicht in de living zetten. De winkel waar ik hem gekocht heb gaat hem ook voor mij terug inpakken in de doos zodat we hem veilig en wel terug naar Belgie kunnen meepakken in oktober. Ik ben er, buiten de testritten, nog niet mee gaan fietsen, want ik moet nog wachten op mijn schoenen (natuurlijk hadden ze geen 48), maar normaal gezien ga ik dit weekend er al is op uit kunnen.

Bedankt nog is Kristof en Sven voor de vele nuttige tips ;-)