Verhuizen, de laatste keer, echt waar!

Na een korte nacht (nadat we van New York terug gekomen waren) stond de (zoveelste) verhuis op het programma. We hadden dan ook een mini-van gehuurd (en een SUV gekregen) om van SFO terug te komen en te verhuizen. Blijkbaar was die toch kleiner dan we dachten, want na het inladen van onze zetel bleek die al vol te zitten. Maar het is ons toch gelukt om op 1 dag bijna alles verhuisd te hebben. We hebben dan ook voldoende sport gehad (ons nieuw appartement is op het 3de verdiep).

Dag 2. We hadden onze auto op straat geparkeerd, wat blijkbaar niet zo'n slim idee was. 's Morgens zagen we dat ze hadden proberen in te breken in de auto. Zoals je op de foto wel kan zien zijn ze daar niet in gelukt. Gelukkig was het een huurauto en waren we goed verzekerd. Na een paar telefoontjes naar SFPD en National mochten we een nieuwe auto gaan ophalen. Na 2 uur vertraging is de verhuis dan terug op gang gekomen. (Blijkbaar waren we niet de enige pechvogels, een 10-tal andere auto's hier in de straat waren blijkbaar ook het doelwit deze nacht).
Tijdens de verhuis (dag 2) zijn we ook nog eens gaan shoppen in Ikea (paar extra kasten), Circuit City (tv en surround system) en een sportwinkel (koersbroeken) en natuurlijk Safeway (die in SOMA is echt wel beter dan Ingleside, met veel verse vis, zie ook hieronder).

Op donderdag zijn we dan nog een keer naar ons oud appartement gegaan om de finale verhuis (fietsen, dirt devil) te doen en ook de minder plezante finale kuis te doen. We hebben daar, spijtig genoeg, ook nog een kleine ruzie/discussie gehad met onze huisbazin omdat ze blijkbaar onze 1300$ security deposit niet wilt terugbetalen. Ze redeneert dat we er 3 maand gewoond hebben en maar 1 maand betaald hebben. Wat natuurlijk niet juist is: we hebben de laatste maand huur bij het ondertekenen van het contract betaald + een security deposit, een totaal van 2500$ dus. Dan hebben we onze tweede maand met een check betaald. De eerste maand hebben we gratis gekregen. Hetgeen blijkbaar normaal is (dat hebben we met deze verhuis gemerkt), omdat mensen een maand opzeg moeten doen om te kunnen verhuizen. Nu, Shanti was boos en vond dat we van haar profiteerden. Terwijl we er eigenlijk nog 2 weken vroeger uit zijn dan we zouden moeten. Dus eigenlijk hebben we maar 2 weken gratis gekregen. Dan maar met haar zoon gebeld, die belooft ons de check binnen 2 weken dan toch op te sturen (na aftrek van alle nodige kosten, ahum). We zullen zien wat het geeft.

We zijn hier ondertussen al goed gesettled. Sofie is ondertussen ook in een echte chef kok verandered en is nu elke dag een andere soep uit de "Soup Bible" aan het samplen. Lekker!
We hebben hier ook in Trader Joe's "Belgian Andives" gevonden en hebben dan ook, mmmm, witloof met kaas en hesp in de oven gegeten.

Foto's van ons appartement kan je hier vinden. Foto's van onze cullinaire uitspattingen kan je hier vinden. En foto's van de auto inbraak poging kan je hier vinden (en nee, die gsm lag niet in de auto, die ligt daar van 's morgens naar SFPD te bellen).

Nu terug aan het werk!

New York, New York

Omdat we hier aan de andere kant van de wereld zitten (toch bijna) en niet moederziel alleen kerst wilden vieren, zijn we erop uit getrokken naar New York. Vlucht op vrijdag middag heen en maandag avond terug. Ik was er al een keer geweest voor een paar dagen (na de point conferentie in Stony Brook), maar voor Sofie was het de eerste keer. En het was weeral de moeite. Als we heel eerlijk zijn denken we zelfs dat New York een nog leukere stad is dan San Francisco om in te wonen.

We hadden natuurlijk gehoopt op een echte kerstsfeer: goed koud, sneeuw, kerstverlichting,... Maar daar hebben we ons in mispakt. We hebben (bijna) een heel weekend zon en warm weer gehad (rond de 15 graden Celcius) en veel kerstverlichting was er ook niet te vinden. Blijkbaar wordt kerstmis in Belgie toch net iets romantischer gevierd. Nu, we hebben er ons niet minder door geamuseerd.

Dag 1: aankomst op Newark in de gietende regen. Met de trein naar New York Penn Station. Met de taxi naar het Roosevelt hotel (ik weet het, niet echt een originele keuze). Dan nog snel eten zoeken (om 1u30 's nachts). We hebben het moeten stellen met, jawel, McDonalds (de eerste keer fastfood sinds we in de US zijn). Dan maar snel bedje in.

Dag 2: ontbijt in een Deli (bagel with a schmear, mmmm). Fifth avenue afgewandeld naar Central Park. Museum of Modern Arts bezocht (echt wel de moeite!). Dan naar "top of the rocks", het uitzichtpunt op Rockefeller Tower. Echt wel de moeite... zelfs meer dan de Empire State Building. Daarna spaghetti bij een Italiaan. De avond hebben we afgesloten met de Radio City Christmas Spectacular. Een soort musical-achtige kitsch show met als thema kerstmis. Blijkt een traditie te zijn voor New Yorkers (en toeristen) om hier naartoe te gaan met kerstmis. Voor ons was het er toch net iets te veel over. Geef ons maar de ezels in de kerststal op de Grote Markt van Leuven, i.p.v. de dromedarissen op het podium in de Radio City Music Hall.

Dag 3: ontbijt in een Deli (bagel with a schmear, mmmm). Vandaag stond Lower Manhatten op het programma. En natuurlijk beginnen we dan met het World Trade Center te bezoeken. Ik was nog steeds onder de indruk van wat een "gat" dat is. Zeker als je bedenkt hoe hoog die gebouwen waren t.o.v. de andere flatgebouwen die er nog staan. Sinds mijn vorige bezoek enkele jaren geleden is er wel nog steeds niets veranderd. Maar de plannen zien er wel veelbelovend uit.
Daarna zijn we afgezakt naar het zuidelijkste puntje van Manhatten om de Staten Island Ferry te nemen. Die is gratis en je hebt een goed zicht op de Statue of Liberty en de skyline van Manhatten. Vervolgens hebben we nog wat rondgedwaald in Manhatten en zijn we uitgekomen in South Seaport. De avond hebben we afgesloten met een optreden van het New York Symphonic Orchestra in Carnegie Hall (Mozart, die dirigent kan beter wel bij z'n stiel blijven, i.p.v. zelf de viool solo's op zich te nemen) en een etentje (jaja, ik weet het, 't is een klassieker) in Carmine's. Aanrader: de mixed seafood spaghetti. En ook: de apple martini's. Sofie is er verslaafd aan, vrees ik.

Dag 4: vandaag stond Brooklyn op het programma. Maar eerst zijn we naar de United Nations building gaan kijken (nog zo'n plek waar geschiedenis geschreven wordt). Daarna te voet over de Brooklyn bridge en een wandeling met prachtig zicht op Manhatten. Lijkt ons een toffe buurt om te wonen, maar de huurprijzen zullen wel even aangenaam zijn.
Na een korte wandeling door Middle Manhatten zijn we dan met de metro en de airtrain naar JFK getrokken om onze laatavondvlucht te halen.

Voila, dat was het voor het kerstweekend. De hele fotoreeks kan je hier bekijken.

Bart

Happy Holidays

Vandaag zijn we onze sleutels van het nieuwe appartement gaan ophalen. Onze huisbaas bezit namelijk ook een hip restaurant in Soma (Sutra), waar we dan ineens gaan eten zijn. Daarna zijn we nog eens langs Civic gepasseerd en hebben we ons toekomstige thuis nog eens bestudeerd. We zien echt al uit om te verhuizen. Maar eerst nog een reisje naar New York. We vertrekken vrijdag middag en komen maandag nacht terug. Dan gaan we met de huur-van terug van de luchthaven naar huis voor een korte nacht en dan verhuizen we! Internet komt ook in orde (zie vorige blog post).

Beste wensen aan iedereen en tot begin februari!

Wireless Internet, the American Way

Goede raad van een collega van Sofie op de vraag: "Wat nemen we best voor wireless internet?"

If you don't like cable, then the only other solution is to download netstumbler and see if a neighbor has a wifi access point that is not encrypted. You can also view available wireless networks in the control panel. If it is a strong connection then it is just as good as having your on fast internet connection.

You may have to try various windows in your house and might have to install a directional antenna. Or might have to put an antenna on the roof.

Sinterklaas

Met een beetje vertraging is Sinterklaas ook over de plas geraakt. Mmmmmm... echte chocolade! Er is wel maar 1 ventje dat het overleefd heeft. Maar het blijft toch wel lekker. Die Amerikanen weten niet wat ze missen...

Dank U Sinterklaasje!

We verhuizen!

Woohoo, het is ons gelukt: we hebben een nieuwe stek gevonden. We verhuizen dan ook van onze donkere kelder naar een echt appartement met veel natuurlijk licht. Het ligt in de buurt SOMA (south of market) op nog geen 2 minuten wandelen van de civic BART station.

Uiteindelijk was het kiezen tussen een heel ruim appartement op O'farell en hetgeen we nu genomen hebben. Dat appartement op O'farell had een prachtig zicht (7de verdieping) en hardwood floors en heeeeel ruime kamers (elke kamer ongeveer 6 op 6 meter). We hebben het dan na lang twijfelen toch niet genomen, omdat het recht in de marginale buurt van SF ligt: vooral op Leavenworth liepen daar nogal wat zatlappen, drugsgebruikers en daklozen rond. En die straat zouden we moeten nemen om naar de BART te gaan.

Het appartement dat we wel genomen hebben is een 1 bedroom met iets minder ruime kamers op het tweede verdiep van een klein appartementsgebouw (6 units). Het is wel in de buurt van civic, maar het ligt aan de juiste kant (south of market) en daar is het wel een aangename buurt. De huurprijs is er wel iets op achteruitgegaan (1500$ ipv 1200$ per maand). De reden waarom we dit appartement genomen hebben is dat het echt vlak naast de BART is en dat ik ook dicht bij de Caltrain zit, dus voor mij geen metro meer.

Enkele foto's kan je hier vinden.

We verhuizen tussen kerst en nieuw, aftellen dus!

Bart

Verhuizen of toch niet?

Op 8 december begint een nieuwe maand huur in ons appartement, dus als we willen verhuizen moeten we dat deze week beslissen (month-to-month huur). Verhuizen zijn we in elk geval van plan, omdat ons huidige appartementje eigenlijk alleen nadelen heeft (behalve de prijs dan, die is met 1200 dollar laag naar San Francisco normen). Vandaag hebben we een heel mooi appartement gezien in het centrum van San Francisco (op 4 blokken van Union Square). Echt groot, licht, met parket vloer, wasmachine en droogkast in de kelder, proper, veel ingebouwde kasten. Nogal een verschil met onze kleine (kruip)kelder nu. Om te huren moeten we bij de organizatie citiappartments zijn. Volgens de huidige huurder van het appartement vallen die mee, maar na enig zoeken op internet hebben we deze site gevonden: citistop. Veel positieve indrukken kan je daar niet vinden. En ook op deze site nog meer slecht nieuws. Nu, ze bezitten wel zo'n 7000 appartementen in San Francisco, dus misschien is het normaal dat er toch enkelen niet tevreden zijn.... Het wordt dus een moeilijke beslissen die we moeten nemen voor de 8ste.

Fietsen in San Francisco

Zaterdag zijn we onze nieuwe fietsen gaan halen, en omdat het nog heel mooi weer is op dit moment zijn we er dan maar ineens op uitgetrokken voor een tochtje. De eindbestemming was de zoo in san francisco, maar omdat het precies nogal vlot ging zijn we ook verder gefietst tot aan de kustlijn en dan langs de kust tot golden gate park. Dat is eigenlijk niet ver van de golden gate bridge, maar de grote oversteek hebben we nog te goed gehouden. We waren het fietsen niet meer gewoon, en zonder juiste uitrusting kregen we toch al wat last van zadelpijn. Voor de rest was onze uitrusting wel piekfijn in orde, de fotos kan je hier vinden.

Clark Center

Met al het nieuws i.v.m. de verbouwingen van het computer science gebouw in Leuven, vond ik het toch eens tijd om een post te schrijven over mijn nieuw kantoorgebouw hier op Stanford. In tegenstelling tot de rest van computer science, zitten wij niet in Gates, maar wel in Clark Center. Nu niet om te stoefen, maar ik vind het het mooiste en aangenaamste kantoorgebouw dat ik ooit gezien heb. Echt een mooi ontwerp.

Er is maar 1 minpunt en dat is dat tegen het einde van de bouw het geld op was en dat ze geen acoustische isolatie meer konden betalen voor de airconditioning die op het dak staat. Waar hebben we dat nog meegemaakt :(. Met als gevolg dat er buiten nogal veel lawaai is. En aangezien dat er buiten op de tussenbalkons veel open ruimte is met tafels en stoelen is dat echt wel een serieus minpunt. Misschien dat er ooit nog eens extra geld komt om dit probleem toch nog op te lossen... Meer info en enkele foto's kan je hier vinden. En een filmpje met een kort interview met de architecten kan je hier bekijken.

Bart

Boeken

Een van de weinige voordelen van een lange commute is dat je een pak meer boeken leest dan normaal. Ik zit tegenwoordig aan ongeveer een boek per week, terwijl dat in Belgie misschien een boek per 3 maanden was.

Ik plan dan ook een lijstje bij te houden van de boeken die ik gelezen heb in volgorde van aflopende voorkeur. Als je nog tips voor goede boeken hebt, laat maar een comment achter. Als je de boeken die ik hier vermeld graag zelf zou willen lezen, moet je maar iets laten weten, ze staan hier toch maar in de kast.

1. Hey Nostradamus!, Douglas Coupland
2. Het Derde Huwelijk, Tom Lanoye
3. Extremely Loud & Incredibly Close, Jonathan Safran Foer
4. Microserfs, Douglas Coupland

Door het boek op nummer 1 heb ik vandaag mijn trein gemist. Vergeten af te stappen.
Het laatste boek is een aanrader voor zij die willen weten hoe het leven in Silicon Valley eraan toegaat. Nog steeds heel erg actueel. Coupland heeft dan ook een "nieuwe" versie van dit boek geschreven, genaamd JPod. Maar voor de moment ga ik toch wat andere auteurs sampelen.

Vanaf morgen wordt het The Shadow of the Wind van Carlos Ruiz Zafon.

Bart

Thanksgiving, Black Friday en Sonoma Valley

De boog kan niet altijd gespannen zijn... Na 4 dagen verlof moeten we spijtig genoeg morgen terug gaan werken. Donderdag was het Thanksgiving en we hebben als goede immigranten meegevierd en dan ook maar ineens de brug genomen.

Ons Thanksgiving verlengd weekend is begonnen op woensdag avond. Sofie is de huurauto gaan ophalen in Berkeley en mij op Stanford komen ophalen voor een etentje in Palo Alto. Na een korte zoektocht naar die Italiaan van twee jaar geleden, zijn we terecht gekomen in de plaatselijke brouwerij Gordon Biersch Brewery in Palo Alto. We hebben er lekkere zalm en steak gegeten na hun 7 bieren geproefd te hebben. Niet slecht, maar toch nog een paar divisies lager dan onze eigen biertjes.

Thanksgiving zelf hebben we gevierd bij Philippe en Carina in Cupertino, samen met een 6-tal andere Belgen die hier al langer zitten (sommigen al meer dan 20 jaar, amaai). Het was een geslaagde avond met, naar goede Belgische gewoonte, veel te veel eten. Wist niet dat er zo'n grote kalkoenen bestonden. Nog is bedankt voor Philippe en Carina om zo lekker en zo veel te koken!

Tegen twee uur lagen we in ons bed, maar niet voor lang, want om 5u gingen de winkels open voor het begin van het shopping seizoen. Nu weet ik waarom deze vrijdag Black Friday wordt genoemd, aaargh. Wij dus, na nog geen 3u slapen terug opgestaan om naar de plaatselijke Circuit City (een elektronica zaak) te rijden. Op het verlanglijstje stonden een projector (450$ ipv 999$) en 1 gigabyte SD kaartjes (2$ ipv 50$). Naief als we waren, dachten we dat die er nog wel zouden zijn als we om 5u 's ochtends bij het openen van de winkel er zouden zijn... Niet dus. Nog nooit zoveel volk zien aanschuiven... Zeker een paar honderd man in een lange wachtrij, al om 4u45 's nachts! De politie moest de menigte serieus in bedwang houden. Dan maar terug naar huis in ons bed gekropen.

Vrijdag namiddag zijn we nog is gepasseerd langs de Circuit City, in de hoop dat (naief, we weten het) de rest niet echt geinteresseerd zou zijn in projectors. Nada, niets dus, twee keer proberen en nog geen projector. We houden het (voorlopig) dus op ons laptop schermke. We zijn dan wel in de plaatselijke sportwinkel gaan shoppen (Krikke, als ge hier bent, pak maar een lege valies mee, want dit is uwe winkel). Terug in Ingleside, zijn we dan ook, eindelijk!, een fiets gaan kopen. Het is geen koersfiets geworden en ook geen mountainbike, maar wel iets tussenin. Allee, een soort hybride, ziet eruit als een mountainbike, maar heeft smalle bandekes, maar ge kunt er wel brede opzetten, voor het geval we offroad zouden gaan. Sofie en ik hebben dezelfde fiets gekocht (een paar maten verschil wel) en dan ook nog is alle nodige accessoires (helmen, lichtjes, reserve band, plakgerief, pomp, sleutels, sloten, ...). Tegen vrijdag zou mijn fiets er moeten zijn en we plannen dan ook om zaterdag eens een tochtje naar de golden gate te doen.

Tot zover onze werkweek (ahum). Zaterdag zijn we met onze huurauto richting Santa Rosa getrokken, ten noorden van de Sonoma vallei (naast Napa een van de belangrijkste Californische wijngebieden). We hebben er een 30-tal wijnen geproefd en ook enkele doosjes gekocht voor de belangrijke gelegenheden. Sonoma is echt wel de moeite en dat op maar een uurtje rijden van SF. Ook ons hotel, Pelican resort, viel heel goed mee. De foto's kan je hier vinden.

Zondag, na het ontbijt, nog snel een douchke gepakt (want zaterdag ochtend was het warm water kapot in ons appartement) en dan door de gietende regen terug naar huis gereden. Na de auto terug in Berkeley afgezet te hebben, zijn we naar downtown SF gegaan om Sofie te registreren voor de Globecom conferentie die volgende week doorgaat in het Fairmond hotel in SF.

Voila, dat was het voor het Thanksgiving weekend.

Oh, ja, voor ik het vergeet, Wouter en Marjan zijn zo vriendelijk geweest om op onze trouw foto's te trekken en ze online te zetten. Je kan ze hier vinden.

60 Hz is geen 50 Hz

Vandaag weer een stoot meegemaakt... amaai... en dat voor twee ingenieurs.

Gisterenavond had ik beslist van eindelijk maar eens die wekker die we meegebracht hadden van Belgie te beginnen gebruiken. Ik stel de tijd in en de wekker op 6u30.

Deze ochtend gaat de wekker af, we staan op, douchen, ontbijten en merken dan door op ons uurwerk te kijken dat het nog maar 5u30 is. We zijn gewoonweg ongeveer anderhalf uur te vroeg opgestaan! Blijkbaar werkt onze wekker enkel juist op 50 Hz netspanning en niet op 60 Hz. Hij liep dus 6/5 sneller als zou mogen en vandaar dat we ongeveer anderhalf uur te vroeg zijn opgestaan.

Morgen gaan we toch maar weer uitslapen, allee, tot 6u30...

Bart

Goedkoper leven door lui te zijn...

Twee voorbeelden:
Online shoppen bij safeway. Vanuit je luie zetel kan je bij safeway je shopping cart vullen en alles kopen wat je in de winkel zelf ook in je karretje kan gooien. Alles wordt de volgende dag (gratis!) afgeleverd tot aan je voordeur. Nooit meer aanschuiven aan de kassa, nooit meer sleuren met veel te volle zakjes die toch maar scheuren en je spaart er heel wat tijd en een kleine cent mee uit. Nog een reden minder om een auto te kopen... In deze dagen van energie zuinig leven en kyoto normen respecteren kan dat wel tellen zou ik zo zeggen.

Voorbeeld 2: films huren bij netflix. Voor zij die het niet kennen, een korte intro. Bij netflix kan je voor een vast bedrag (17$ per maand) zoveel films huren als je maar wilt en ze worden met de post tot in je brievenbus afgeleverd. Je kan 3 films tegelijk huren en zolang bijhouden als je maar wilt. Wanneer je de 3 films (gratis!) hebt teruggestuurd naar netflix, sturen zij de volgende 3 films uit je verlanglijstje op en zo gaat dat voort... Aangezien ze ook de nieuwste televisiefeuilletons hebben (carnivale 2, six feet under 2, etc.) kan je voor die 17$ niet echt sukkelen.
Plus: netflix heeft een ingenieus rating systeem zodat je online krijgt te zien welke films jij wel eens goed zou kunnen vinden, afgaande op je eigen ratings van de films die je al gezien hebt.

Nu nog een online bedrijf vinden die voor ons onze vuile was wilt komen ophalen, wassen en terugbrengen...

Je ziet, leven zonder auto in de US is echt niet moeilijk!

Bart

Jij bent "Flanders Future"

Zaterdag zijn we vroeg uit de veren gemoeten om naar Fientje Moerman te gaan luisteren. Zij had vanuit de Vlaamse regering een soort workshop opgezet op Stanford om uit te leggen welke initiatieven de Vlaamse regering heeft uitgedacht om de Vlaamse "top-researchers" terug in Belgie te krijgen.
Eerst geven ze ons geld om hier te komen werken en dan komen ze hier uitleggen hoe we geld moeten krijgen om terug te komen ;-) Het leven als onderzoeker kan toch zalig zijn.
Enkele bekende aanwezigen: Fientje Moerman, CEO Ubizen, CEO Eyetronics, voormalig rector KULeuven, ...

Nu ja, zo rooskleurig blijkt het allemaal toch niet echt te zijn. Naar wat ik heb kunnen afleiden denk ik dat het "vele geld" dat er is vooral naar enkele "top-researchers" gaat gaan. Kalibers Verfaille. Denk niet dat wij gemiddelden daarvoor in aanmerking gaan komen.

Een heikel punt dat de Vlaamse regering blijkbaar niet kan aanpakken zonder half Belgie een loonsverhoging te geven, is dat de lonen van Vlaamse professors aanzienlijk veel lager zijn dan hier in de US. Quote van prof: "Ze zijn belachelijk laag". Anekdote van zelfde prof: "Toen ik begon als prof in Leuven, was mijn loon lager dan het loon van een van mijn phd studenten. Reden: hij was ouder dan mij." Nu al bij al denk ik dat wij onderzoekers toch niet echt te klagen hebben: veel vrijheid, je kan onderzoek doen naar wat je maar wilt, en je verdient toch nog een redelijk centje.

In de namiddag ging het dan meer over intellectual property en alle mogelijke problemen die je daarbij kan hebben. Minder interessant voor ons op dit moment, maar dat kan natuurlijk nog veranderen.

De workshop werd afgesloten met een walking dinner (voornamelijk seafood: krab, oesters, inktvis) en natuurlijk verse aardbeien met vanilleijs ;-)

Bij het terugkeren naar huis, hebben een taxi moeten pakken omdat er (de tweede keer in een maand tijd) iemand beslist had om onder de caltrain te springen... Ondanks het feit dat we redelijk vroeg doorgegaan waren, kwamen we toch nog vrij laat thuis aan.

Bart

Het is gemakkelijk in te zien dat...

Aaaaaaaaargh... mijn respect voor "echte" wiskundigen is serieus tot een dieptepunt gezakt. Ik moet maandag namelijk een presentatie geven in een vak dat gaat over geometrische algoritmes en meer specifiek over algoritmes die dichtste buur problemen oplossen voor hoge dimensies.

De bewijzen in het paper gaan als volgt (en ik overdrijf echt niet):

Het kan gemakkelijk (aaargh) ingezien worden dat dit leidt tot een 1+epsilon/log(n)+alpha tijdscomplexiteit. We weten dan ook dat er kans is, voor voldoende grote A dat A/e log t d(p,q) < r (aaargh). Het is niet moeilijk om in te zien (tweemaal aaargh) dat dit geldt voor alle mogelijke dimensies d/a. Maar voor simpliciteit laten we a weg (we veronderstellen a=0) (aaaargh?).
We geven het bewijs in de finale versie van het paper (aaargh, dit is de finale versie van het paper!), maar uit het feit dat C = poly(sigma) en sigma = O(n), weten we dat C = O(log n) (nog is aaargh)...

Frustrerend dus, en ik die dacht dat wiskunde zwart op wit is, blijkbaar niet dus...

Niet te snappen...

(een moegetergde Bart)

Lost passport

Ik begrijp het nog steeds niet. Hoe stom kunt ge zijn om uw paspoort te verliezen. Maar het is dus echt wel gebeurd: ik ben mijn paspoort kwijt. Hier is het relaas.

Zondagavond had ik het goede voornemen om eindelijk die todo-lijst eens zo goed mogelijk in te korten. Belangrijkste punje: een SSN aanvragen. Maandagochtend, zoals gewoonlijk nog niet al te goed wakker, steek ik mijn paspoort in mijn broekzak. Om een SSN aan te vragen heb je namelijk je paspoort nodig. Ik kom toe op het werk en zoek mijn paspoort, maar ik kan het natuurlijk niet vinden. Ik begin te twijfelen en denk bij mezelf dat ik het natuurlijk wel thuis zal vergeten zijn.

Terug thuisgekomen: geen paspoort te vinden. Paniek! Paspoort kwijt, visa kwijt, wit immigratie papiertje kwijt... en dubbel paniek: ik had nog geen copies gemaakt. Ik vlug terug naar de BART in Balboa park om te gaan horen of niemand mijn paspoort heeft ingeleverd. Nada. Dan maar naar BART en Caltrain lost&found gebeld, nog steeds niet teruggevonden. Berichtje op lost&found craigslist... geen reactie.

Dan maar honorary consul in San Francisco gecontacteerd: Mevr. Bral. Zeer hulpzaam en begripvol, dus dat was al een hele opluchting. Maar nu blijkt dat ik in een chicken-and-egg probleem ben terecht gekomen. Om een nieuw paspoort aan te vragen hier, moet je ingeschreven zijn op het consulaat. Om je in te schrijven, heb je je visa nodig. Onmogelijke situatie dus. Maar gelukkig, na heel wat over en weer gemail met Los Angeles, mag ik mij dan toch nog inschrijven met mijn DS-2019 formulier.

Ondertussen zijn alle documenten onderweg naar LA en van daar naar Belgie en hopelijk krijg ik mijn nieuwe paspoort voor 22 december, zodat ons weekend tripje naar NY nog kan doorgaan.

Hoe ik een nieuw visa ga kunnen bemachtigen is nog niet duidelijk... 29 januari vliegen we namelijk even over en weer naar Belgie om de familie te bezoeken.
Als iemand van jullie hier ervaring/tips over heeft, alle comments zijn welkom!

Groetjes,

Bart

Een weekendje ontspannen

Het eerste weekend in San Francisco was voor mij gevuld met Ikea shoppen en kastjes in mekaar zetten. Het tweede met wat werken voor zowel Bart als mij, en in het derde weekend kunnen we eindelijk eens ontspannen en de boel hier verkennen.

Dat hebben we dan ook volop proberen doen met als eerste activiteit een NBA match tussen de Golden State Warriors en de Portland Blazers. Naast veel grote mannen, een reuzegroot stadium en oversized pinten (zie fotos ). Belangrijkste besluit was dat de Warriors, waar wij dus voor supporterden, gewonnen zijn.

Zaterdag ochtend zijn we eerste bezig geweest met het boeken van een weekendje New York. We vertrekken de 22ste december, en komen de 25ste al terug. Een kort weekendje voor Kerstmis dus. Het zal daar wel gezellig worden! Jammer dat het niet langer kan, maar Bart wil niet te veel tijd verliezen voor Siggraph (deadline 26ste januari).
Zaterdagnamiddag stond er dan een Football match in Berkeley op het programma. De Cal Bears ontvingen de ploeg van UCLA. Ook hier was de omkadering indrukwekkend. Nog nooit zo een grote fanfare gezien. Tijdens het spelen werden dan ook nog ingewikkelde figuren gemaakt door alle muzikanten. Mooi. Het voetbal zelf was wel leuk om eens te zien, maar duurde veel te lang. Zeker omdat het zo koud aan het worden was... Maar de Bears zijn dan toch dik gewonnen, de 8ste keer op rij. De volgende match is Berkeley-Stanford. Eigenlijk zouden we moeten gaan zien, maar ik weet niet of we die kou nog eens willen trotseren voor een uur of 4.
We waren gaan zien met Patrick en zijn vrouw Veronique, die ook voor een jaar in Berkeley wonen. Patrick hadden we leren kennen op de BAEF selectieinterviews. Na de match zijn we nog iets gaan drinken om op te warmen, dat was nodig! Al bij al was het vrij laat toen we terugkeerden. We hadden de laatste bus nog net gehaald, nu weten we ook weer wanneer die vertrekt.

Zondag stond er dan een dagje shoppen op het programma. Platte stapschoenen, schoenpoets om het komende regenseizoen aan te kunnen, een lichte waterdichte jas, een laptopzak voor Bart, ... stonden op het verlanglijstje. Het was eens leuk om in een nieuwe stad op zoek te gaan naar je nieuwe favoriete winkels. Al is Esprit normaal van San Francisco, ik heb er toch geen tegengekomen. Nu is precies GAP mijn nieuwe favoriet. Heel centraal gelegen naast het BART station. Op het BART station ligt een reuzeshoppingcentrum waar je ook gerust 2 dagen kunt rondlopen. Goed idee dus voor als het slecht weer wordt, maar zondag was het lekker zonnig, dus buitenkomen was leuk!

's Avonds hebben we gekookt (na winkelen bij de lokale kruidenier die altijd vraagt van waar we zijn) en nog een partijtje carcassonne afgewerkt. Bart is er nog altijd niet in geslaagd te winnen. We laten het zeker weten als het het geval zou zijn!

Cognitive Radio, Blossomings en Polar Forms

Sofie is goed en wel aangekomen en heeft haar eerste werkweek erop zitten. Er heerst op Berkeley een heel ontspannen sfeer. Ook de BART rit valt precies goed mee... we gaan alleen is moeten gaan shoppen om goede stapschoenen te kopen voor Sofie.

Sofie heeft ook al de Berkeley Gaming Shop ontdekt en monopoly en carcassonne gekocht. Was lang geleden dat we dat laatste nog gespeeld hadden en is eigenlijk wel 1 van de betere spellen van dit genre om met 2 te spelen. De huidige tussenscore is 2,5-0,5 voor Sofie. Het laatste spelletje is op een gelijkspel uitgedraaid.


Voor de rest hebben we het alletwee nogal druk dit weekend. Ik moet volgende week een les van Leo overnemen omdat hij op conferentie is. Het onderwerp gaat over "blossomings" en "polar forms". Nooit gezien in Leuven, dus heb moeten blokken dit weekend. Voor de geinteresseerden: het heeft met Bezier en de Casteljau te maken. Sofie daarentegen is aan het "stressen" om haar book chapter over "cognitive radio" af te krijgen.

Nieuwe foto's van ons daily life kan je hier vinden.
Je ziet er: mexicaans eten vrijdagavond (lokale kruidenier heeft echt wel alles, ik was de 3de belg in 1,5 jaar tijd die in zijn winkel kwam), carcassonne, de lokale liquor strore, ons lokaal Sushi restaurant en onze tocht naar de dry cleaners.

Bart

Maandag 16/10: FedEx pakket nummer 2

Na de ontvangst van het tweede FedEx pakketje, deze keer met het formulier erin, is alles in een stroom versnelling geraakt. Maandagochtend kreeg ik het formulier dus eindelijk. Normaalgezien had ik die ochtend moeten vertrekken, maar omdat het eerste FedEx pakketje leeg bleek te zijn was dat niet gelukt. Een ramp natuurlijk, want wie weet wanneer ik dan wel kon gaan. Ons huurders ondersteboven (want zijn wilden verhuizen), Bart ontgoocheld (want hij was het alleen zijn al een beetje beu denk ik) familie en vrienden blij en ik in de war. Of beter: heel mijn planning in de war. Kon ik dus opnieuw beginnen:

Stap 1: bepaal verwachte aankomstdatum van het tweede FedEx pakketje. Gegeven de tijd die het eerste pakket nodig had gehad, zou dat dus maandagochtend zijn.
Stap 2: leg afspraak vast met ambassade voor de volgende dag. Als ik dinsdag zou gaan, heb ik ten vroegste woensdag de papieren, dus kan ik vanaf donderdag een vlucht boeken.
Stap 3: ga naar connections en zoek goedkope vlucht die ten vroegste donderdag vertrekt. Gelukkig is er een voordelige mogelijkheid voor die donderdag!
Stap 4: ga en bel elke dag naar connections om die vlucht zo lang mogelijk in optie te houden (geen vlucht boeken voor het ontvangen van de papieren, remember!). Gelukkig kon dat na aandringen tot maandag, de verwachte aankomstdag van het fameuze formulier....

Al wie nu nog vindt dat ik niet goed in plannen ben: alles was perfect getimed en ik ben ik recordtempo na het ontvangen van het formulier van Berkeley kunnen vertrekken. De kerel aan de immigratie was zeer onder de indruk toen hij de afleveringsdatum op mijn visa-stamp zag!

Maar het was superhectisch. Maandag, toen ik dat formulier kreeg, moest ik plots verhuis, afscheidsdrink op IMEC, plaatsbeschrijving voor ons te verhuren appartement, backup van mijn pc op IMEC, opruimen bureau, ... definitief regelen. En dag op 2 dagen tijd, waarvan ik ook telkens in de ochtend naar Brussel moest voor het visum... Gelukkig was mijn zusje paraat om alles gedaan te krijgen! En mijn ouders voor de verhuis, die ze bijna helemaal alleen hebben moeten doen. En Tom voor de backup van de pc! Bedankt allemaal!

Tenslotte moet ik wel toegeven waarom mijn ouders alleen hebben moeten verhuizen. Alles was perfect getimed, zoals ik al zei. Echter, in al mijn verwarring was ik vergeten de wekker te zetten: ik wordt de dinsdag om 8u09 wakker en ik moest om 8u20 in de ambassade zijn! Ramp, o ramp. Het was zoooo belangrijk om dat visum te krijgen, en dan overslaap ik mij....
Wat een gevoel, ik heb nog nooit zo rap door Brussel gelopen. Ik was er om 9u45. Maar ik mocht toch binnen! Het enige probleem was dus dat ik niet om 10u30 terug in Herent was voor de geplande verhuis....

Ik was nog nooit zo blij om Bart te zien in de luchthaven van San Francisco, en al die drukte achter mij te kunnen laten. Klaar voor een eenvoudig bestaan met onderzoek en ontspanning. Of het nu allemaal zo rustig is, laat ik in een volgende post wel weten.

Sofie

Eindelijk...

het is ze dan toch gelukt op Berkeley. Sofie heeft vandaag eindelijk haar DS formulier toegestuurd gekregen en onmiddellijk een vlucht geboekt voor deze donderdag. Hopelijk loopt het allemaal goed bij de ambassade! De grote les die we hieruit geleerd hebbben: boek nooit een vlucht voordat je je papieren hebt...

Bart

Niet Daly City, wel San Francisco

Ben net terug van een groep feestje bij Natasha (heb chocomousse gemaakt met Zwitserse chocolade, wegens gebrek aan Belgische) thuis en heb nog even tijd om eindelijk de eerste blog post af te werken.

Ik ben nu twee weken hier in Amerika. De eerste dagen heb ik gespendeerd aan het zoeken naar een apartement. Ons doel was om in Daly City te wonen, maar het is dan toch San Francisco zelf geworden, meer bepaald in de wijk Ingleside, gelegen tussen San Francisco State University en City College. Ik heb het appartement gevonden om 5u 's morgens op craigslist (jet lag, hehe). Om 7u ben ik er dan naartoe gereden en heb het genomen. Het is een in-law, wat betekent dat we inwonen in een huis bij een Indische familie (mama, zoon en neef wonen boven ons). Huur: 1200$ per maand + nog +/- 100$ kosten. Veel, maar dit is dan ook de Bay Area.

Op het eerste zicht leek het de ideale plaats om te wonen: halfweg tussen Berkeley en Stanford. Op het tweede gezicht valt het iets minder goed mee... googlemaps is blijkbaar misleidend wat afstanden betreft: de bart (lokale metro) is ongeveer op 1 mijl afstand, wat toch wel een goeie 20 minuten wandelen is. 's Morgens valt dat wel mee, maar 's avonds zie ik Sofie liever toch niet alleen van de bart naar huis wandelen. Gelukkig zijn er andere opties: bus 29 of de k-ingleside tram. Kost (voor mij): 18$ per dag heen en terug, of 90$ per week of 360$ per maand. Reken daar nog 15$ per week voor een boek bij ;-) en dan komen we op 420$ per maand. Duur (voor mij): 1,5u van deur tot deur, bvb 's morgens vertrekken om 7u30 en om 9u op de bureau. Valt dus nog wel mee, maar is toch even wennen t.o.v. Herent.

Nu, niet getreurd, we hebben een maand-tot-maand huurcontract en we hebben de eerste maand gratis gekregen, dus in principe kunnen we er na een maand uit en hebben we gratis verblijf gehad. Misschien zou het toch goedkoper/gemakkelijker zijn om gewoon in Berkeley te gaan wonen en met de auto naar Stanford te gaan (veiliger voor Sofie, geen vervoerskosten, meer flexibiliteit voor alletwee). Allee, we zien wel, maar het zou goed kunnen dat we binnen een paar maand weer gaan verhuizen (dan hebben we onze portie wel gehad voor de eerste komende jaren).

Het is nu wachten tot Sofie hier is... had dat DS formulier maar in die fedex enveloppe gezeten, dan was ze morgen al hier geweest... spijtig, maar ja, niks aan te doen.

O ja, voor ik het vergeet: enkele foto's van mijn ikea shopping activiteiten en van het appartement.

Groetjes,
Bart