Gisteren was een echte Belgen-dag voor ons. We hadden 's middags afgesproken bij Dave en Marijke voor een late brunch, samen met Tom, Roosje, Marie (wat een entree!), Sven, Veerle, Nina en natuurlijk Dave en Marijke. Reden? De toekomstige verjaardagen van Roosje (vandaag, proficiat!) en Marijke (volgende week). Het was een hele gezellige bedoening, waar natuurlijk, zoals bij de meeste "rond-de-30-ers bijeenkomsten", een groot deel van de conversaties over babies, biologische klokken, en over het nut en onnut van kinderen hebben gingen ;-) Ons besluit was dat we kindjes wel heel tof vinden, als ze juist ververst zijn en hun eten hebben gekregen...
We hadden afgesproken dat ieder een deel van de brunch zou meebrengen. Het begon al heel goed met een lekker groentensoepje (Marijke en Dave), gevolgd door een heerlijke quiche (Veerle en Sven), een feta-citroen slaatje (Marijke en Dave) en natuurlijk, we zijn nog steeds in Amerika, omelet met ontbijtworstjes (Roosje en Tom). Wij moesten voor het zoete achterafje zorgen: muffins. Natuurlijk waren ze dan ook veel te zoet, want we hadden blindelings een online Amerikaans recept gevolgd. Amaai, zoveel suiker, niet te eten (achteraf hebben we van een Amerikaanse vriendin gehoord dat we best altijd de hoeveelheid suiker halveren). We hebben de muffins dan ook mooi in een papieren zak op een vuilbak achtergelaten in downtown SF. Het was een geslaagde brunch, en raar maar waar, het onderwerp "30" is bijna nooit ter sprake gekomen... hoe zou dat toch komen? ;-)
's Avonds hadden Sofie en ik nog afgesproken met Katrien en Brad voor een dinner in het pas geopende Belgische restaurant La Trappe in San Francisco. Het zag er goed uit toen we binnenkwamen (er stonden van die echte zwarte mossel casserollen met opschrift wittekerke in de keuken). Brad, Sofie en ik hebben ons dan ook aan de mosselen (mariniere, met wittekerke bier) en de "twice cooked fries" gewaagd. 't Was niet slecht, maar de frietjes waren al bijna koud en de mosselen hadden te lang op het vuur gestaan en waren dus te lang gekookt. Geef mij dan ook maar het recept van Jeroen Meus (met hoegaarden, mosterd en basilicum!). De selectie bieren was weerom overweldigend. Op ons menu stonden o.a. Tripel Karmeliet, Delirium Tremens van 't vat, Duvel,... Heel lekker, maar wel niet in het juiste glas (de Trappist was dan toch beter in de presentatie). Nog minder geslaagd was de afrekening, want blijkbaar had onze garcon systematisch bij alle bieren 1,2 of 4 (!) dollar te veel aangerekend. Uiteindelijk bleek dat we zo'n 10 dollar te veel zouden moeten betalen. Hij heeft z'n fout toegegeven en er nog een extra 10 dollar van de rekening afgetrokken om het goed te maken. Zou ik nu een negatieve Yelp review geven, of zal ik mij toch maar inhouden? Het gezelschap maakte natuurlijk alles goed en we hebben dan ook afgesproken om zeker nog is in Oakland of in San Francisco af te spreken...
We hadden afgesproken dat ieder een deel van de brunch zou meebrengen. Het begon al heel goed met een lekker groentensoepje (Marijke en Dave), gevolgd door een heerlijke quiche (Veerle en Sven), een feta-citroen slaatje (Marijke en Dave) en natuurlijk, we zijn nog steeds in Amerika, omelet met ontbijtworstjes (Roosje en Tom). Wij moesten voor het zoete achterafje zorgen: muffins. Natuurlijk waren ze dan ook veel te zoet, want we hadden blindelings een online Amerikaans recept gevolgd. Amaai, zoveel suiker, niet te eten (achteraf hebben we van een Amerikaanse vriendin gehoord dat we best altijd de hoeveelheid suiker halveren). We hebben de muffins dan ook mooi in een papieren zak op een vuilbak achtergelaten in downtown SF. Het was een geslaagde brunch, en raar maar waar, het onderwerp "30" is bijna nooit ter sprake gekomen... hoe zou dat toch komen? ;-)
's Avonds hadden Sofie en ik nog afgesproken met Katrien en Brad voor een dinner in het pas geopende Belgische restaurant La Trappe in San Francisco. Het zag er goed uit toen we binnenkwamen (er stonden van die echte zwarte mossel casserollen met opschrift wittekerke in de keuken). Brad, Sofie en ik hebben ons dan ook aan de mosselen (mariniere, met wittekerke bier) en de "twice cooked fries" gewaagd. 't Was niet slecht, maar de frietjes waren al bijna koud en de mosselen hadden te lang op het vuur gestaan en waren dus te lang gekookt. Geef mij dan ook maar het recept van Jeroen Meus (met hoegaarden, mosterd en basilicum!). De selectie bieren was weerom overweldigend. Op ons menu stonden o.a. Tripel Karmeliet, Delirium Tremens van 't vat, Duvel,... Heel lekker, maar wel niet in het juiste glas (de Trappist was dan toch beter in de presentatie). Nog minder geslaagd was de afrekening, want blijkbaar had onze garcon systematisch bij alle bieren 1,2 of 4 (!) dollar te veel aangerekend. Uiteindelijk bleek dat we zo'n 10 dollar te veel zouden moeten betalen. Hij heeft z'n fout toegegeven en er nog een extra 10 dollar van de rekening afgetrokken om het goed te maken. Zou ik nu een negatieve Yelp review geven, of zal ik mij toch maar inhouden? Het gezelschap maakte natuurlijk alles goed en we hebben dan ook afgesproken om zeker nog is in Oakland of in San Francisco af te spreken...
3 opmerkingen:
En ik was nog wel zo enthousiast over een Belgisch restaurant in San Francisco! Dan toch maar naar Fritz blijven gaan?
Ik zou ze gewoon nog wat tijd geven. Volgens mij was het grootste probleem dat ze te weinig personeel hadden. Die opdiener moest het hele restaurant op zijn eentje bedienen en daardoor kwam alles wat trager aan en klopte de rekening niet. Ik zou er binnen een maand of zo nog wel is een keertje terug willen gaan zien.
Met al die Belgen in SFO en het blijkbare gebrek aan een degelijk Belgisch restaurant lijkt het me een no-brainer: we moeten er zelf een beginnen!
Een reactie posten